't Geestelijck kruydt-hofken

Het ses-en-dertighste Liedt, over het 9. vers van Psalm 34.
Smaeckt ende siet hoe vriendelijck dat de Heere is, wel dien die hem betrout.

Op de wijse: Van den 97 Psalm, &c.

EEn Koningh is de Heer,
Sijn Rijck is na en veer,
Alle steden en landen,
Beheerschen sijne handen,
Wel dien die hem betrout,
En sijn bevelen houdt,
Lieff'lijck hy haer aensiet,
End' en verlaetse niet,
Wanneer sy zijn benout.

Hy went sijn oogen fijn,

Op die rechtveerdigh zijn,
Hy luystert nae beneden,
Op alle haer gebeden,
Hy doet wat hy begeert,
Niemandt sijn hant en keert,
Haer herte wort verlicht,
En wonderlijck gesticht,
Die hy sijn wegen leert:

Of schoon sijn hulpe toeft,

Hy weet wat haer behoeft,
Hy laetse na veel treuren,
Eyndelijck troost gebeuren:
Hy schenckt sijn liefde soet,

[p. 98]

 

In grooter overvloet,

 

Dan sy hadden verwacht,

 

Haer tonghe vrolijck lacht,

 

En singhen in 't ghemoet.

 

 

 

Onsen Godt is planteyt,

 

Rijck van Bermhertigheydt,

 

En met sijn milde gaven,

 

Kan hy de ziele laven,

 

Met sulcken soeten smaeck,

 

En innerlijck vermaeck.

 

Soo dat sy al 't verdriet,

 

Dat in der tijdt gheschiet,

 

Achten een kleyne saeck.

 

 

 

Der vromen hoope staet

 

Op Godt haer toeverlaet,

 

Gheen quaet mach haer vervoeren,

 

Verschricken noch beroeren,

 

Sy weten, 't sal in 't endt

 

Ten besten zijn ghewendt,

 

Godt die haerer neemt acht,

 

Sijn Enghelen met kracht,

 

Sijn haer altijdt ontrent.

 

 

 

Ghy die den Heere vreest,

 

Weest vyerigh in den Gheest,

 

Recht op die slappe handen,

 

En vreest niet u vyanden,

 

In wel-doen niet vertraeght,

 

V noodt den Heere klaeght,

 

Soo sal hy uwen sin,

 

Vervullen met sijn min

 

Ist dat ghy hem behaeght.