't Geestelijck kruydt-hofken
(1657)–Anoniem Geestelijck Kruydt-hofken–
AuteursrechtvrijOp de wijse: Heylgierigh Mensch: Ofte: O slaep O soete slaep, &c.
HEt hooghste goedt in desen leven
Dat hier Godts vrienden wert gegeven
Dat is in sijnen Gheest
Te houden Feest,
En te zijn verheught
Met een soete vreught,
En te zijn verheught van binnen,
Vervult met Goddelijcker minnen.
Altijdt verheught in Godt te wesen
Is een ghebodt alsoo wy lesen,
Maer hoe kan hy altijdt,
Wesen verblijdt,
| |
[pagina 79]
| |
Die noch soeckt vermaeck,
In een aerdtsche saeck,
Die noch soeckt vermaeck te pleghen,
Daer de natuer is toe gheneghen.
't Is vreught: maer die de Creatuer gheeft,
't Is vreught: maer die in haer gheen duer heeft,
Want neemt men wech het beeldt,
Daer lust in speelt,
Vreughde is ten endt,
Wech is 't fondament,
Vreughde is ten end gekomen,
Men mach die vreught geen vreughde noemen.
Maer die bevrijdt van alle lusten,
In Godt alleen kan lieflijck rusten,
Die midden in 't verdriet,
Blijschap gheniet,
D' uyterlijcke mensch
Zijnde teghen wensch,
D' uyterlicke mensch in 't lijden,
't Gemoet in wendigh kan verblijden.
De vreucht des Gheests, het pandt der vromen
Werdt door gheen Creatuer benomen,
In Godt die eeuwigh is,
Staen sy ghewis,
Die haer aldermeest,
In lijdens tempeest,
Die haer aldermeest kan baten,
Als sy van alles zijn verlaten.
Den druck die tijdelijck en licht is,
Brenght heerlijckheyt die vol gewicht is
Hen die aenschouwen maer,
Op 't onsichtbaer,
| |
[pagina 80]
| |
Al wat hier geschiet,
Dat en raeckt haer niet,
Al wat hier geschiet op aerden,
Dat is by haer van kleynder waerden.
Waer Godt sijn liefd' heeft in gegoten
Heeft mensch hem selven uyt gesloten,
Hy heeft altijdt hoe 't gaet,
Profijt en baet,
Die gerust en stil,
Wil dat Gode wil,
Die gherust en stil kan lijden,
Die sal altijdt in Godt verblijden.
|
|