't Geestelijck kruydt-hofken
(1657)–Anoniem Geestelijck Kruydt-hofken–
AuteursrechtvrijOp de wyse: Ick gingh op eenen morgen al door den Aerden-hout, &c.
WIe op het vleessche zaeyet,
Hy die verderffenis
Weer van den vleesche maeyet,
Nae 's Schrifts ghetuygenis,
Maer wie daer zaeyen
Nae den Geest,
Die sullen daer af maeyen
Het leven soo men leest.
Wie in wellusten leven,
Die zijn levendigh doodt,
Maer die wellust begeven
Komen in 's levens schoot:
Maer die verkiesen
| |
[pagina 70]
| |
Des wereldts vreught,
Die sullen dan verliesen
Het Hemelsche geneught.
Wie meer dees dingen achten,
Die op der aerden zijn,
Als die Hemelsche krachten,
Sy verkiesen het schijn
Voor 't ware wesen,
Een ydelheydt,
Voor 't licht dat is geresen,
Donckere duysterheydt.
Wie Christus wet begeven,
En sijn heylsame Leer,
En soecken weer te leven
Nae 's werelts ydel eer,
Die gaen begheven
's Levens Fonteyn,
En graven daer beneven
Slijck-putten seer onreyn.
Wie leegheyt gaet versmaden,
En staet nae hoogheydts faem,
En soeckt soo op te laden
Een wereldts hooghe naem,
't Schijnt wat te schijnen,
Maer laes, wat ist,
Men siet het haest verdwijnen,
Ghelijck een roock of mist.
Daerom laet ons niet wercken
Spijse die haest verdrijft,
Maer wel tot ons verstercken,
Spijse die overblijft,
In 't eeuwigh leven,
Soo Christus seydt,
Volstrecken soo met beven
Ons zielen saligheydt.
'
| |
[pagina 71]
| |
O vrienden die Godt minnen,
En lust hebt aen zijn woordt,
Laet ons doch soecken binnen
Te gaen door d' enghe-poort:
Volghen ons Heere,
Op 't smalle padt,
Die brenght ons dan soo veere,
Tot in d' Hemelsche stadt.
Prince.
Princelijck Godt verkoren,
Wilt altijdt by ons zijn,
Maeckt ons recht nieu herboren
In waerheydt, niet in schijn,
Op dat wy komen,
Door u ghenaed',
Hier nae by alle vromen,
Daer 't nimmermeer vergaet.
|
|