't Geestelijck kruydt-hofken

[p. 67]

Het vier-en-twintighste Liedt,
Is een vermaen-Liedt tot afstervinge der vleyschelijcke lusten,
ende hoe nootwendigh dit selve is.

Op de wijse: Wilhelmus van Nassouwen: Oft, Op den 30. Psalm.

AEnghesien dat wy moeten,
O vrienden in dit dal,
Een loop doen met ons voeten,
Op den wegh engh en smal,
Voor al // ist dan van noode
Dat elck sijn lusten quaedt
Af snijde ende doode,
Na Godes eygen raedt.

Nae Godes raedt te leven

Moet wesen hier betracht:
Dat 's, wilt u overgheven
Gheheel in mijne macht,
Veracht // u eyghen leven,
Vol sneven en gerief,
Wilt my alleen aenkleven,
Boven al hebben lief.

Hier moet ghy al versaken,

Hier moet ghy sterven al,
En staken sonder smaken,
Wat hier is in dit dal,
Soo sal // u ziele ruste
Ontfaen in elck termijn,
In Godt alleen, met luste,

[p. 68]

 

Moet u vermaken zijn.

 

 

 

En wilt tot geenen tijden

 

Nemen eenigh uyt-stel,

 

Om 's vleeschs lust af te snijden,

 

Want uyt-stel, achter-stel,

 

't Is wel dickmael bevonden

 

Aen menigh mensch eylaes!

 

Sy storven in haer sonden,

 

Door haer uyt-stel seer dwaes.

 

 

 

Dus wilt sterven u lusten,

 

En wordt met Godt nu een,

 

Soo sal u ziele rusten,

 

Van alles groot en kleen,

 

Aen geen // dinck op der aerden,

 

En maeckt u herte vast,

 

Oft ghy sult moeten herden

 

Den swaren scheydens last.

 

 

 

Roept uyt en wilt af snoeyen

 

Geneghentheydt des vleys,

 

Soo sal reyn liefde bloeyen,

 

In u na Godes heys,

 

Dees reys // met daet wilt plegen,

 

Wilt uyt u selven gaen,

 

Hier aen is 't al gelegen,

 

Een is noodigh gedaen.

 

 

 

Ick rae u als een Vader

 

Spreeckt Godt: Ick roep met vlijt,

 

Komt tot my allegader,

 

Die daer beladen zijt,

 

Subijt // wilt tot my treden,

 

Ick sal u lasten swaer

 

Nemen van uwe leden,

 

En sellifs dragen haer.

 

 

 

Sondert u af van 't quade,

 

En doet nae Godes raedt,

[p. 69]

 

Neemt waer sijne genade,

 

Tot uwer zielen baet,

 

Versmaedt // al 's wereldts vreughde,

 

Bemint Godt boven al,

 

Treedt op den wegh der deughden,

 

Al is hy eengh en smal.

 

 

 

Ons Princelijcke Heere,

 

Die alle dingh doorsiet,

 

Die wil u hert regneren,

 

Altijdt na sijn gebiedt

 

Wijckt niet // om doodt noch leven,

 

Van den levenden Godt,

 

Maer wilt u overgeven,

 

Gheheel in sijn gebodt.