't Geestelijck kruydt-hofken
(1657)–Anoniem Geestelijck Kruydt-hofken–
Auteursrechtvrij
[pagina 38]
| |
Op de wijse: Ick lijd' in 't hert pijn ongewoon, &c.
ALs ick gedenck aen u o Ieught,
Ick wordt onsteken,
En moet u smeken:
O Ieugt versmaet u ydel vreught,
En 's wereldts streken,
En wilt u breken:
Al 't quaedt dat u bestrijt
Wilt tegen strijden,
En denckt waer dat ghy zijt
Mijn Godt die wil altijdt
Dat ick sal lijden.
V Godt u Heer, die u soo mint,
Wilt weer beminnen
Wt al u sinnen:
Want hy noemt u sijn lieve kindt,
Wilt dit versinnen
In 't herte binnen,
Indien ghy op hem acht,
En zijn bevelen,
Indien ghy op hem wacht
Wt al u zielen kracht,
Hy sal u heelen.
Eer u den besten tijdt ontgaet,
Eer dan de jaren
V heel ontvaren,
Eer dat den dagh u valt te laet
Om deught te garen,
| |
[pagina 39]
| |
Nae schrifts verklaren:
Want als u kracht versmelt,
In d' oude dagen,
Dan bent ghy niet gestelt
Te dringen met gewelt
Door Sathans lagen.
't Gesicht, 't gehoor, de reuck, de smaeck,
En u gevoelen,
Gaen uyt haer stoelen,
V lichaem krijght dan kraeck op kraeck,
Dan moet ghy voelen
Beschuldigh woelen,
't Gedacht, wil en verstant
Die gaen dan henen,
V alderbeste pant
Dat vlieght dan aen een kant,
Dat baet geen wenen.
't Is dan vervloeyt en al verleckt,
V kracht verloopen,
En wech gedroopen:
O Ieught, u Ieught dan niet bevleckt
Met ydel hoopen,
V Ieught verkoopen,
Denckt niet: 't is tijdts genoegh
Tot Godt te geven,
En 't is noch al te vroegh
Dat ick my daer nae voegh
Om soo te leven.
Voorwaer soud die dan zijn ten danck
Voor al Godts gaven,
Voor s' Geestes laven,
Voor Christus suur en zwaren ganck,
Voor al sijn draven,
Voor al sijn slaven,
| |
[pagina 40]
| |
Dat ghy 't versleten lijf
't Grontsop van allen,
Godt schenckt tot sijn gerijf,
Hoe sou doch sulck bedrijf,
De Heer bevallen?
O mensch hoe groot is u ellent,
Die weynigh achten,
En kleyn betrachten,
De Heer u selfs ghy weynigh kent,
's Geests sucht en klachten,
Of rust verwachten,
Of ghy die uyr toe-brocht
En eens bedaerde,
Voor 't aertsche het Hemelsch socht,
Hoe waert ghy dan bekocht,
Ay kent u waerde.
O Ieught! wie heeft u tijdt belooft,
Dat tijdt sal duren
Van dagh oft uren,
Gelooft veel eer u Heer en Hooft,
Laet u vroegh huren,
Denckt, vroegh besuren
Sal vroegh weer 't soet ontfaen,
En 't ruym be-erven,
Maer eerst door 't engh te gaen
En alles hier versmaen,
En alles sterven.
Herkaut, herkaut dit woortjen wel,
Van 't buyten sluyten,
Ghy jonge spruyten,
Denckt hoe benaut is haer gequel
Voor die staen buyten,
Hoort haer eens uyten:
Ons tijdt is ons ontgaen,
En af gesneden,
| |
[pagina 41]
| |
't Is met ons heel gedaen:
Laet dit u hert verslaen,
Want 't is noch heden.
Wat baet ons nu rijckdom en prael?
Hoogh zijn verheven,
En lust bedreven,
Wat baet het ons nu altemael?
't Is wech gedreven,
't Heeft ons begeven,
't Is eeuwigh al vergaen,
En heel verswonden:
Wy gingen sware pa'en,
Nu moeten wy ontfaen
Het loon der sonden.
Vol droef gequel is haer gedacht,
Haer speculaty
En meditaty
Is anders niet dan klacht op klacht,
Want Godes gracy
Is wech, eylacy!
Sy sien haer schult-boeck na,
Maer al te spade:
Daer is dan geen gena,
O zielen groote scha!
O grootste schade!
Hoe klaer is dan 't verstant by haer,
In 't overwegen,
Van al haer Wegen,
't Gesicht des ziels 't is alles klaer,
Maer heel verslegen,
En gansch verlegen:
Let eens op haer beklagh,
Wats' al beklagen,
Och die nu niet meer mach,
Dan roepen wee en ach!
| |
[pagina 42]
| |
En heel vertsagen.
Hoe haest is alles nu al wech,
Ia wech getogen,
En snel vervlogen,
Gelijck een pijl en schip, wiens wegh
Die wy niet mogen
Door 't oogh af oogen,
Haer wegh sien in de locht,
Noch in de baren:
Soo snel is onse tocht,
En leven door gebrocht,
Tot ons bezwaren.
Siet eens wat sy in smert en pijn,
Nu gaen studeren,
Tot quaels vermeeren.
Siet seggen sy: hoe dees nu zijn
In acht en eere
By haren Heere,
Haer deught wiert staegh bespot,
Door ons ondeughde,
Ach! wy ontsinnigh sot,
Nu is haer deel en lot,
d' Eeuwige vreughde.
Van kints been aen tot d' ouderdom
Soeckt Godt te vreesen,
Laet u genesen,
O jonge Ieught en blijft niet dom,
Wilt vlijtigh wesen
Tot deught geresen,
Want deught al 't quaedt verwint,
En doet vertsagen:
Weest dan nae deught gesint,
En deught om deughd bemindt,
't Is soet om dragen.
Bidt onsen Prins, tot aller stondt
| |
[pagina 43]
| |
Om kracht van boven,
Ieughdts lust te doven,
Besteet wel u ontfangen pont,
Laet dat niet roven,
Maer wilt hem loven
Met een gehoorsaem hert
In allen dinghen,
Al valt u vleysch wat hart,
En vreest noch kruys, noch smart,
Maer wilt door-dringhen.
|
|