Gheestelijcke Harmonie

Van veel-der-leye en uyt-gelesen, soo Oude als Nieuwe, Catholijcke kerckelijcke Lof-sanghen, Leysenen, ende Liedekens op die principaelste Feesten ende Getijden des Jaers, die men in't Vorstendom Cleven by den Catechismus singht

C L I.
V. Mysterie. De Kruyssinghe Christi.

Stemme: Alles wat Athem ha[t]t.

GAet ghy den heuwel op
Vol bitterheden,
En sult ghy daer den strijt voleynden Heer?
Onnosel Godes Lam, Ach belieft beneden!
Ick schrick, als ick u sie daer vallen neer:

Ach wat een wreet ghewoel van alle kanten!

Om u met 't Kruys o Heer hier diep te planten.

Ghy op den kouden steen

Siet haer bereyden,
Voor u de nagels plomp, met hamers swaer

[p. 237]

 

Ghy sietse dickwils aen,

 

Waer aen sult scheyden;

 

Ick sien de breede beuls met groot mesbaer;

 

Sy gaen u kleet o Heer van 't Lichaem rucken.

 

En daer u op het Kruys naeckt nederdrucken.

 

Het Kruys dat wort gericht,

 

Daer hanght verheven

 

Godts Soon tot schimp, voor wie den Hemel buyght

 

[H]y wort hier omgebracht,

 

[D]ie gaf het leven

 

[H]et vonnis quaet sijn heyligheyt getuyght,

 

En nogh roept hy op 't eynde van sijn leven,

 

Vader lief ey willet haer vergeven.

 

Sijn Moeder spreckt hy aen

 

[D]ie bitter schreyden,

 

[Vr]ouw siet u Kindt, en met dit eenigh woort,

 

[W]as op een oogenblick

 

[He]t hert van beyden

 

[Va]n Moeder ende Kindt geheel door-boort,

 

[W]at tranen menigh-vout sien ick hier vlieten

 

[E]n sucht op sucht uyt haerer boesem schieten.

 

Die Joden die vol haet

 

[Van] veren stonden

 

[Ooc]k die daer hingh den boosen Moordenaer

 

[Die] gieten lasteringh

 

[Met] volle monden,

[p. 238]

 

Niemant is die minste niemant wijckt een haer:

 

Den Hemel ende Son is soo verslagen

 

Dat sy het met den nacht scheen te beklagen.

 

Den fellen nacht die viel

 

Op al sijn lijen

 

Hier door ontstont een kouw van alle kant

 

Die Jesus noch voor 't lest

 

Gingh fel doorsnijen

 

Doen was't hert den minsten Zielen brant

 

Hy riep met groot geluyt en sonder maten.

 

Mijn Godt, Mijn Godt, hoe hebt ghy my verlaten.

 

Doen 't nu al was volbraght

 

Dat wast beschreven,

 

Buyght hy sijn hooft dat weynigh nederviel

 

Vol liefde en met pijn

 

Scheyt uyt het leven

 

Gaf aen sijn Godt sijn Goddelijcke Ziel,

 

De heel natuer met rouw wiert overgoten

 

Den bergh die scheurt de graven sijn ontsloten.

 

Laet desen doodt u Mensch

 

Nu gaen doordringen

 

V hert, dat schuldigh is aen dese doot:

 

Want door meelijen steen

 

Van een siet springen:

 

Weent vrij een Zee den rouw is niet te groot:

 

Laet vlammen 't hert, laet druppen uwe wangen

 

O Christe Mensch die Christum hier siet hangen.

[p. 239]

 

O Cruys laet Jesu lief,

 

[Mijn d]oot verjagen

 

[Maria] droeve Maeght dat gy lijdt,

 

[Moet m]y behulpsaem zijn,

 

[In du]yvels lagen

 

[Wilt m]y bystaen als ick ligh in den strijt,

 

[Jesu] vol genade wilt mijner ontfermen

 

[Maria] troosters wilt my beschermen.