Gheestelijcke Harmonie
(1722)–Anoniem Geestelijcke harmonie–
AuteursrechtvrijVan veel-der-leye en uyt-gelesen, soo Oude als Nieuwe, Catholijcke kerckelijcke Lof-sanghen, Leysenen, ende Liedekens op die principaelste Feesten ende Getijden des Jaers, die men in't Vorstendom Cleven by den Catechismus singht
[pagina 203]
| |
Toeft wat, toeft wat, weest niet verbolgen
Ey waerom loopt ghy dus tegen de wint?
Leeuwen, noch Beeren, noch Tyger u volgen,
Maer het is Jesus die u soo bemint:
Wilt u erbermen yet,
Acht ghy mijn kermen niet?
Stelt ghy mijn liefde dan op een sy?
Hebt deernis, o Jola? hebt deernis met my.
Die geen daer voor ghy soo schouw vlucht
Is d'eelste Herder die Israel weyt,
En dagelicx door de blauwe lucht
De gulde glans van zijn stralen verspreyt:
Het eerste wesen is mijn Heer Vader,
Hemel en Aerde, Tartarus staen,
Tot het gewenck mijnder oogen te gader:
Ick ben de Son, en mijn Moeder de Maen;
Kruyden en bloemen, die
Ick t' uwer vromen bie,
Locken mijn stralen alleen uyt de aerdt:
Mach u dit niet locken? o Maget bedaert!
Bedaert, bedaert, o edele Ziel,
De werelt betovert, die duyvel bedrieght,
En't vlees bekoort met weelden iel,
Die rasser vergaen als een schaduw vervliegt
Maer vergaen soo, datse nalaten
Veel berouw, jammer en eeuwig verdriet,
Die noch rijckdom, noch wellust, noch staeten,
Princen, noch Heeren en matigen niet:
Acht ghy dit oogenblick
Dan van soo hoogen schick?
| |
[pagina 204]
| |
Dat ghy daer over soo grooten schae
Soudt wille verdragen van 't Hemels genae.
Neen Jola neen dat ware te sot,
Voor my te verdrietigh en voor u te hart:
Weeght eens te recht het hooghste lot:
En leght daet beneffens mijn bloedige smart,
Ick segh die alderwaerdichste kosten
Van mijn rootverwige pijnige bloet,
Daer ick die de Zielen aen 't Kruys mee verloste,
En die werelt door hebbe vergoet:
Toont dan te wesen wijs,
En laet u desen prijs,
Hebdy tot noch toe daer in gemist,
Van deser uer af toch niet lopen te quist.
Keert dan mijn schaepken keert wederom,
O wacht u ten minsten te rassen u loop,
Op dat mijn liefde u bekom,
En weder mocht koyen by alle den hoop:
Houdt daer, daer is mijn innigsten zegen,
Gunt dan dat ick weer wat vrolijckheydts raep,
Ick hebbe gelaten die negentigh negen,
En naer u loop ick mijn hondertste schaepe
Ey! laet u vangen dan,
Om 't lief verlangen van
Alle die Hemelsche Burgery,
Die over u vinding haer maecken sal bly.
O afgrondt van mijns Herders min!
Onweerdige voeten, flucx staecktme u loop,
Ick wil dat my Heer Jesus vindt,
| |
[pagina 205]
| |
En daer gevonden wel vastelijck knoop,
Knoop met koorden van minne treken
En over beyde sijn schouderen zwier
Knoope met koorden die nimmer en breken:
Jesu, o Jesu bezwachtelt u dier,
Van alle zijden toch,
Dat het door lijden, noch
Weelden, van u genaden schey,
Maer eeuwelijck onder de Lelien wey.
|
|