Gheestelijcke Harmonie
(1722)–Anoniem Geestelijcke harmonie–
AuteursrechtvrijVan veel-der-leye en uyt-gelesen, soo Oude als Nieuwe, Catholijcke kerckelijcke Lof-sanghen, Leysenen, ende Liedekens op die principaelste Feesten ende Getijden des Jaers, die men in't Vorstendom Cleven by den Catechismus singht
[pagina 197]
| |
Op de bekende Stem.
VErdwaelde Koninginne!
Die Christo waert verlooft
Wie heeft u van u sinnen
Dus jammerlijck berooft?
Dat ghy verlaet // door valschen praet,
De Princelijcke wooningh:
En voor een pol // soo i'el, soo hol,
Versaeckt uw' Godt uw' Koning.
Versaeckt segg' ick met reden
De liefde maeckt my vry,
Terwijl 'k u sie besteden
Aen vleisch, en kettery,
Vw' ziel, uw' sin // die Christus min
Had aen zijn Kerck bevolen:
Ellendig wigt, Waerom voor't licht
Gesocht soo, donck're holen?
't Beliefde Godt te stichten,
Sijn Tempel op een Bergh,
Die met haer glants doen zwichten
Sou 't Ongeloovig zwergh:
End' als een roots // Al wat haer stoots
Van golven en van baren,
Quam tasten aen // Sou wederstaen
Jae met haer standt vervaren.
Een rootse die verduyren
Sou, mits haer vaste stel,
De Poorten en de Mueren
Van d'opgeblase hel:
Siet sulcken slot, Was u van Godt
| |
[pagina 198]
| |
Gebout om in te leven:
En ghy Marot // hebt tol een schot
Van zwijnen u begeven.
Daer niet en is te eeten:
Wel tot verdiende straf,
Om dat ghy u vergeten
Dus hebt, als draf en kaf,
Die u bedrieght // Verwaeyt, verlieght
En voor een ydel teken,
Van 't Hemels-broot // Soo soet, soo groot,
Laet jammerlijck versteken.
Dit seyt den Heer der Heeren,
Vw' Bruydegom Godes Soon:
Als ick u had ter eeren
Gehouw'lijckt aen mijn kroon,
Hebt ge onbedacht // mijn echt veracht,
En deur uw' Ketteryen,
Mijn reyne bedt // Ontrou besmet,
Met snoode Hoereryen.
Maer wildy nae de lessen
Weer leven van mijn Wet?
Soo suldy mijn Princesse,
Soo suldy van mijn bedt,
Met peys en vree // weer deylen mee,
Met my in alles t'samen,
Tot dat uw' geest // Eens komt ter feest
Des eeuwigs levens, Amen.
Verdwaelt dan toch niet verder
Verdwaelde Coningin,
Maer keert weer tot den Herder,
Die u met heeter min,
Als voor uw' val // ontfangen sal:
| |
[pagina 199]
| |
't Is aen minne streken
Van 't schaepken dat // Van 't rechte pat
Verdwaelt was, wel gebleken.
|
|