|
| |
C X X I I I. Canary Vogeltjen.
Verscheyden Gheestelijcke Liedekens. t'Samen-spraek, tusschen Christum, en die Ziel.
CHrist spreeckt tot 's menschen ziel vertrouwe,
Heft op u Kruyts mijn liefste bruyt,
Volgt my een gangh door't bitter kruyt,
Dat ick gedragen heb voor dy,
Hebt ghy my lief soo volget my.
Daer op die Ziel sich klaget seer,
Ach! Jesu allerliefster Heer,
Ick ben noch jongh, en zart soo seer,
Ick heb u lief dat is wel waer,
Doch is u Kruyts my veel te zwaer.
Daer op spreeckt Christ van hemel hoogh
Ick was noch jonger doe icks droegh,
Klaegt niet ghy zijt noch sterck genoegh;
Maer wanner ghy wert alt en kalt,
Soo hebt ghy des kruyts geen gewalt.
Die Ziel klaegt sich, als waer sy kranck,
Hoe kan ick lijden dit bedwangh,
Der dagh sijnt veel, dat Jaer is Iongh,
| |
| |
Ick ben des kruytzes ongewoon,
Ach! Iesu Christ daerom mijn verschoon.
Christ spreeckt, ghy moet u beter wegen,
Hoe is u liefde soo haest erlegen,
Ghy moet noch strijden wel te degen,
Ghy moet castijen u jonger lijf,
O hy wert my sonsten veel te stijf.
Noch wol die ziel sonder Kruyts geern sijn
O Heer wat ghy wilt dat moet sijn,
Ten kruys gaen is my groote pijn
En moet het sijn, en sal icks dragen
Soo moet ick breken en versagen.
Daer op spreeckt Iesus sonder schaden,
Ghy meent ghy sult in roosen baden
Ghy moet doch door die doornen waden,
Siet aen u Cruyts, en oock dat mijn
Hoe ongelijck sy aen swaerte sijn.
Die ziel spreeckt, van t'vleisch aengestift
Wy lesen in der heyligen Schrift
V jock is soet u last is licht
Hoe sijt ghy my ernstelijck hart,
Mijn alderliefste Bruydegom zart.
Daer op spreeckt Iesus weder goet,
Ongewoontheyt beswaert dijnen moet,
Wacht, lijdt en swicht, het wort noch go[et]
Mijn Kruyts ist een seer kostelijck pant,
Wien ick dat geef, is my bekant.
Die ziel daer tegen spreeckt seer vast,
V vrienden geeft ghy weynigh rast
My grouwelt door den swaren last
Ick sorgh ick 't niet herde uyt,
O Heer wat sal doch werden daer uyt.
| |
| |
Daer op antwoort der Heer seer balt
Dat Hemelrijck dat lijdt gewaldt,
En ghy sijt noch van liefden kalt,
Hebt ghy my lief, het wort noch goet,
Godes lieft alleen arbeyt gern doet.
Soo haest die ziel dat erkandt
O Heer geeft my der liefde brandt:
Mijn swackheyt is u wel bekandt
Laet ghy my op mijn selven staen
Soo weet ghy wel ick moet vergaen.
Daer op spreeckt Iesus wonderlijck,
Ick ben swart, en doch suyverlijck
Ick ben suer, en doch gantz lieflick,
Ick geeft arbeyt, en raeck die rast:
Vertrout op my, soo staet ghy vast.
Die Ziel daer nae dese woort sprack,
O Heer of het immer sijn mach
Dat Kruyts nam ick geern in verdrach
Doch wielt ghy't hebben, en moet het sijn,
V wil geschien en niet de mijn.
Daer op leert Christ, die Ziel seer fijn,
Ten Hemel is een wech alleyn,
Door Kruyts en is sonst anders geen:
Al u welvaert, en oock u heyl,
Staet in het Kruyts, nu kiest een deyl.
Daer op de Ziel spreeckt met den wijsen,
Soud ick u Rijck, o Heer verliesen
Eer wout ick der Kruyts duysent kiesen
Heer geeft my kracht en lijdsaemheyt,
Geeft kruys, het sy my lief of leydt.
Daer op spreeckt Christ met soetigheyt,
Soo u dijn Kruys ten hertzen geth
My selver geef ick u tot loon
| |
| |
Daer toe die Hemelsche eeuwige kroon.
Die ziel spreeckt, liefflick sonder feel:
Ach nu mijn alderliefste seel:
Lief Godt, en mijdt der werelt speel,
Siet op dat goet, dat Jesus is,
Des Hemelrijcks sijt ghy gewis, Amen.
|
|
Auteursrechtvrij