Excelsior. Jaargang 1

[p. 110]

Meie-weemoed.

Waarom toch, ach, die grauwe lucht,
waarom dat lijze-zacht gezucht
van groenen boom daarbuiten,
wiens zwaar-betraande twijgen
zich naar het raam toe-neigen
en weenen op de ruiten?....

Waarom toch, ach, 't is lent' nochtans
en 'k zie geen gouden zonneglans
de velden overschingen.
De bloemkens staan te treuren
in 't sterven van hun geuren,
en 'k hoor geen vogels zingen....

Mijn ziel, mijn ziel, waarom toch, ach,
zóó troostloos zijn op Meien-dag?....
Och kom, alleen bij Moeder,
in weemoed bidden, droomen,
tot hert is vol-gekomen
van troost... Is lente zoeter?...

R.S.