Excelsior. Jaargang 1

Brievenbus II.

Weary. -

Of ge niet nutteloos die werkjes maakt? Zeker neen, als gij het doet als oefening in de ledige oogenblikjes van uwen bedrijvigen studententijd; dan is het een middel tot geestelijke ontwikkeling en uitspanning tevens.

Dit weze hier eens voor altijd tot onze geliefde studenten gezegd: doet nooit aan het smeden van novellen of verzen met een zeker gevoel van drift dat den gang uwer studieën zou doen slabbakken, of met het doel van uw werk te zien drukken (dat is immers den droom van al onze jongeren!) en er de loftrompet te hooren over steken door uwe makkers.

Maar als gij in ledige stonden aan 't phantaseeren gaat boven een blank vel

[p. *40]

papier, dan weze dit uw doelwit: u te oefenen, uw gevoelens en gedachten zoo klaar en schoon mogelijk te verklanken en te verwoorden tot uw eigen genot en voordeel.

En daarin komt ‘Excelsior’ (in den persoon van Willem de Zwijger) u héél vaderlijk een handje leenen: met gansch openhartig den vinger te leggen op de feilen van uw werk, de hoedanigheden er van zonder grootspraak te belichten, en aldus, door aanmoedigen en raadgeven, afkeuren en prijzen u in veilige wegen te sturen.

Ter zake nu, beste jongen. Geen enkel van uwe vier stukjes is zonder verdiensten, maar het wil me voorkomen dat gij in proza nog beter zoudt slagen.

Lust het u eens te beproeven in uw ledigen tijd?

Altijd ten uwen dienste, en genegen.

Odilo Teerman. -

Die versjes zijn lang niet onaardig, maar ge moet u beteugelen in uw jacht naar verfijnde woorden en adjectieven. Een staaltje maar:

Mijn ziel gaat voor u open,
mijn ziel - een freele roos -
van zilverdauw bedropen
in tintel-zongebloos.

Zoo gaat dat voort, en in al uw gedichtjes doet ge veel te veel aan dat spel van beeldende woordjes die schitteren, doch ten lange laatste zoo... ijdel en ledig klinken voor de ziel. Dat is doorgaans allemaal mooi gezegd, maar er is geen eigen klank in: te veel maakwerk en overheerschende invloed van uwe lezingen.

Een raad? Ik zou voor een langen tijd het verzenmaken staken. Vergeet niet dat de kunst niet komt uit de boeken, maar uit het leven, uit het hart. En niet hij die het meest verzenbundels heeft verslonden zal er toe komen een waar-doorvoeld vers te schrijven; doch wel diegene die alleen door de lezingen zijn smaak beoogde te louteren en zijn schoonheidszin te prikkelen, maar verders, met vorschende oogen en wakkere ooren héél zijn ziel voor het leven heeft opengezet en geluisterd naar:

‘....... 't lijzig vluchtig zingen

der poesie die schuilend leeft in de alledaagsche dingen’.

(A. Rodenbach).

Dit alles zult ge later, - indien er wezenlijk in u een gevoelsmensch ontwaakt, al meer en beter vatten.

Tracht nu maar voort uw schoonheidsgevoel te ontwikkelen, niet in lezingen alleen, maar met uw hart neergeplooid op het volle leven.

Gansch genegen en tot ziens.

Fik-Flos. -

Welkom in 't vriendengroepje! Die gedichtjes zijn goed studentenwerk. Daar zit gevoel in. Het beste is: ‘Een avond in 't bosch’.

De klokken hadden d'avond ingeluid,
................
De boomen plechtig stil verbeidend staan,
en ieder bladje trilt voldaan
bij 't nadren van den nacht.

Zulke versjes zeggen me iets. Oefen u voort in de ledige uurtjes.

Jef Dompers. -

Uw laatste zending voor den prijskamp was te weinig gefrankeerd. Twintig centiemen boet betaald. Nu, dat is al lang vergeten hoor!