Excelsior. Jaargang 1

Nacht.

Er drijft een dikke smoor
alover 't stille water;
ik nijg het hoofd en hoor
een borrlend brongeklater.

Een vleermuis grillig zwenkt
vóór schaduwzwarte boomen,
waar licht gewemel wenkt
vol heimnisvolle droomen.

De Nacht nu strekt gedwee
zijn reuzenlijf te ruste,
op kille legerstee
van land en verre kuste,

en ademhaalt zóó zwaar
dat al de blaarkens rillen...
Ei! hoorde in 't woud ik daar
geen scherpe noodskreet gillen?

Ik weet het niet, maar voel
me opeens zoo fel bevangen,
de slapen ritselkoel,
de ziel vol heet verlangen.