Dietsche Warande en Belfort. Jaargang 158

[p. 690]

Medewerkers

ARNOUD VAN ADRICHEM (1978) is dichter en kernredacteur van DW B. Daarnaast is hij medeoprichter en redacteur van het platform voor literaire kritiek De Reactor, van het literaire weblog Ooteoote en uitgever bij Perdu. In 2008 debuteerde hij met de dichtbundel Vis (Contact), die genomineerd werd voor de C. Buddingh'-prijs voor nieuwe Nederlandstalige poëzie 2008 en bekroond met de Hugues C. Pernathprijs 2009 en het Charlotte Köhler Stipendium 2009. Onder de titel Stemvork (IJzer) bundelde hij in 2010 essays, gedichten en vertalingen die hij samen met Jan Lauwereyns maakte. In datzelfde jaar bracht hij de dichtbundel Een veelvoud ervan (Contact) uit. Die werd genomineerd voor de J.C. Bloempoëzieprijs 2011.

MICHEL DE CERTEAU (1925-1986) was een Franse jezuïet, filosoof en historicus. Samen met Jacques Lacan was hij in 1964 een van de stichters van de École Freudienne de Paris. Hij is vooral bekend op basis van de (in het Engels vertaalde) boeken L'écriture de l'histoire (1975) en L'invention du quotidien (1980). In 1996 stelden Koenraad Geldof en Rudi Laermans een essaybundel samen over zijn werk, getiteld Sluipwegen van het denken (SUN, Nijmegen).

HANS DEMEYER (1987) is sinds oktober 2011 als FWO-aspirant verbonden aan de Universiteit Gent waar hij een proefschrift voorbereidt over lichamelijkheid in de Nederlandstalige prozavernieuwing 1960-1975. Hij is redacteur van nY, en publiceert kritieken in onder meer De Leeswolf en DW B.

JEROEN DERA (1986) studeerde Nederlands en Literatuurwetenschap aan de Radboud Universiteit Nijmegen. Hij specialiseerde zich in moderne Nederlandse poëzie en studeerde cum laude af op een scriptie over het dichterschap van Hans Faverey. Hij was hoofdredacteur van Vooys en publiceerde artikelen, recensies en essays in tijdschriften als Parmentier, nY, DW B, De Parelduiker, Ons Erfdeel en Poëziekrant. Momenteel bereidt hij aan de Radboud Universiteit een proefschrift voor over de integratie van literaire kritiek in nieuwe media (radio, televisie, internet).

CHRISTOPHE VAN GERREWEY (1982) studeerde Architectuur aan de Universiteit Gent en Literatuurwetenschappen aan de KU Leuven. Hij is als aspirant (FWO) verbonden aan de Vakgroep Architectuur & Stedenbouw van de Universiteit Gent, en is lid van de kernredactie van DW B en van het architectuurtijdschrift OASE. In 2010 verscheen Vijf ziekteverhalen bij Druksel, in 2012 verscheen bij De Bezige Bij Antwerpen zijn romandebuut Op de hoogte. In september 2013 verschijnt de roman Trein met vertraging.

BAS GROES (1973) werkt als docent Engelse literatuur aan de University of Roehampton te Londen. Hij schrijft sinds 1998 voor DW B en publiceerde een boek over globalisering en literatuur, McLiteratuur (Lemniscaat, 2004). Hij stelde boeken samen over schrijvers als Kazuo Ishiguro en Julian Barnes, en over de respons op 9/11 van anglofone schrijfsters. Zijn monografie over hedendaagse Londense literatuur, The Making of London, verscheen bij Palgrave in 2011. Hij is Principal Investigator van ‘The Memory Network’, een onderzoeksproject dat (mens)wetenschappers en schrijvers bij elkaar brengt om nieuwe kritisch-creatieve perspectieven op het geheugen in de 21e eeuw te genereren. Onlangs verscheen de tweede editie van Ian McEwan: Contemporary Critical Perspectives (Bloomsbury Academic, 2013).

LAURENS HAM (1985) is literatuurhistoricus en essayist. Hij werkt aan de Universiteit Utrecht aan een proefschrift over ‘autonomie’ in de Nederlandse literatuur vanaf de negentiende eeuw en doceert aan de Koningstheaterakademie in Den Bosch. Hij publiceert essays en kritieken in onder meer DW B, nY, Parmentier, De Reactor, Ons Erfdeel en De Groene Amsterdammer.

[p. 691]

LUCAS HÜSGEN (1960) schrijft en vertaalt. Laatste publicaties zijn Vederbeds Lumière (poëzie, 2009), Nazi te Venlo (essays, 2011, J. Greshoff-prijs 2012), De windbel (roman, 2012).

ATTE JONGSTRA (1956) is schrijver, dichter en essayist. Bekende titels uit zijn oeuvre zijn Groente (roman, 1991), Het huis M. (roman, 1993), De tegenhanger (roman, 2003), De avonturen van Henry II Fix (roman, 2007), Klinkende ikken (Privé-domein nr. 266, 2008), De heldeninspecteur (roman, 2010) en Kristalman. Multatuli-oefeningen (2012). Jongstra is vast medewerker van NRC Handelsblad, kernredacteur van DW B en momenteel gastcurator bij Rijksmuseum Twenthe te Enschede.

STAN LAFLEUR (1968) werd geboren in Karlsruhe en woont nu in Keulen. Hij publiceerde tot nu toe veertien titels (poëzie en kort proza). Daarnaast schreef hij ook hoorspelen (voor WDR en ORF) en toneelteksten.

Werk van hem werd gepubliceerd in talrijke anthologieën, tijdschriften, dagbladen en op het internet en hij was te horen op tv en radio. Zijn gedichten werden in twaalf talen vertaald. Met zijn Rheinsein-Projekt doet hij sinds 2009 onderzoek naar de cultuurgeschiedenis van het Rijnland en brengt de resultaten samen op http://rheinsein.de.

JOEP LEERSSEN (1955) studeerde Vergelijkende literatuur en Engels aan de Universiteit van Aken en Anglo-Irisch Studies aan het University College te Dublin. Hij promoveerde aan de Universiteit van Utrecht. Sinds 1991 is hij hoogleraar Moderne Europese Letterkunde aan de Universiteit van Amsterdam. Van 1995 tot 2006 was hij directeur van het Huizinga Instituut en in 2003 was hij gasthoogleraar aan de Harvard University. In 2008 ontving hij de Spinozapremie, in 2009 werd hij lid van de Royal Irish Academy en in 2010 werd hij door de KNAW benoemd tot Academiehoogleraar.

JAN VAN MERSBERGEN (1971) schreef zes romans, publiceerde verhalen in diverse tijdschriften en schrijft columns en artikelen voor kranten en weekbladen. Hij werd vertaald in het Duits, Frans en Engels.

BART MEULEMAN (1965) is theatermaker, schrijver en dichter. Hij publiceerde de dichtbundels Hulp (2004) en Omdat ik ziek werd (2008) en een reeks essays over popmuziek, De donkere kant van de zon (2009). Als theatermaker is hij verbonden aan Toneelhuis (Antwerpen). Recente voorstellingen zijn ‘Gregoria’ (2011) en ‘De man in de mist’ (2012), beide gebaseerd op het werk van Maurice Gilliams, en ‘Half elf zomernacht’ (2012), naar de gelijknamige roman van Marguerite Duras. In 2010 schreef en regisseerde hij samen met Herwig Ilegems de tv-reeks ‘Duts’ voor Canvas.

LILITH RONNER VAN HOOIJDONK werd op 1 mei 2010, dag van de arbeid, opgericht door Lilith van Assem (Alkmaar, 1980), Lieke van Hooijdonk (Breda, 1979) en Elsbeth Ronner (Oostzaan, 1984). De studie naar het begrip metamorfose vormt de grondlegging voor een poëtische architectuurbenadering. Hun werk concentreert zich op architectonische projecten in de publieke ruimte, en op de schaal van het gebouw. De projecten zijn tijdelijk of permanent, en worden zelf geïnitieerd of komen voort uit een opdracht.

SVEN VITSE (1981) studeerde Germaanse talen en promoveerde in 2008 aan de Vrije Universiteit Brussel op een proefschrift getiteld Een woestijn die de stad verpulvert. Marxisme, kritiek en representatie in poststructuralisme, Ander Proza en postmodern proza. Momenteel werkt hij als docent aan de Universiteit Utrecht. Oktober 2010 verscheen zijn essaybundel Tekstbestanden bij uitgeverij het balanseer.

MARIEKE WINKLER (1983) is als docent en promovenda verbonden aan de afdeling Nederlandse Taal en Cultuur van de Radboud Universiteit Nijmegen. Zij werkt aan een proefschrift over het onderscheid tussen literatuurkritiek en literatuurwetenschap in de Nederlandse letteren sinds 1880. Daarnaast doceert zij moderne Nederlandse literatuurgeschiedenis bij de opleiding ‘Creative

[p. 692]

Writing’ van de ArtEZ Hogeschool voor de Kunsten Arnhem.

JOHN WORTHEN (1943) werd geboren in Noord-Londen en woonde in Canterbury, Swansea, Nottingham en Oberhausen. Hij is biograaf en publiceerde onder andere D.H. Lawrence: The Early Years 1885-1912 (1991), The Gang: Coleridge, the Hutchinsons & the Wordsworths in 1802 (2001), D.H. Lawrence: The Life of an Outsider (2005) en Robert Schumann: Life and Death of a Musician (2007). William Wordsworth: A Critical Biography verschijnt binnenkort.

ELLEN ZOETE (1984) is designcriticus en curator. Ze studeerde in 2007 af aan de Design Academy Eindhoven. In 2010 voltooide ze de masterstudie Design Writing Criticism aan het London College of Communication, met een thesis over (architectuur)kritiek op basis van de methodes van de Franse literaire beweging OuLiPo.

Zij werkte de afgelopen twee jaar als curator en redacteur bij Onomatopee. Nu werkt ze voor de Design Academy Eindhoven en het Sandberg Instituut in Amsterdam, en schrijft ze over het werk van jonge vormgevers.

B(EN) ZWAAL (1944) was langdurig werkzaam bij bewegingstheater Bewth. Hij debuteerde in 1984 met fiere miniature. Recent verschenen wijde maas en oever drinkt oever.

MIEK ZWAMBORN (1974) verbindt beeld aan taal en visa versa. Landschap en geschiedenis spelen een belangrijke rol. Aan de hand van historisch beeldmateriaal, rapporten en reisverslagen pluist ze bestaande verhalen na om met de plekken en figuren die ze op het spoor komt een koppeling naar het heden te maken. Verschillende media lossen elkaar tijdens het vertellen af, een tekening komt een gastrol spelen in een installatie, een foto krijgt een plek in een gedicht; elk werk rondom een bepaald onderwerp belicht een afzonderlijk aspect van de raamvertelling en vertakt zich bijvoorbeeld in de installatie Wunderschank, een werk gestoeld op observaties en theorieën van Albert Heim, een Zwitserse geoloog die als eerste met een luchtballon over de Alpen vloog omdat hij op zoek was naar de juiste kleur blauw voor zijn reliëfkaarten.

[p. 693]

[p. 694]

[p. 695]

Bij de beelden

Joris van de Moortel (Oostakker, 1983) werkt, zoekt, creëert en vernietigt. Of het nu in brons, aluminium, hout of neon is, op papier of vinyl, in al zijn creaties bouwt hij voort aan een consistent oeuvre. Een oeuvre dat je niet zomaar in enkele woorden vat. Je moet het werk zien en horen, in zijn publicaties zoals het veeldelige Cylinder of op een tentoonstelling, op vinyl of levend.

‘De beelden die ik selecteerde voor mijn bijdrage aan deze DW B zijn foto's geplukt uit een hi8 tape met een recente opname van een optreden dat een zekere literaire inslag heeft.

April 2013. We spelen in en om het werk Left Over: restanten van een installatie, delen van andere werken, afgegoten in brons, geplet en gebarsten materiaal, zoals een brok van mijn wagen die de brandweer na een performance openscheurde, een stuk drum van de performance “White light paint it white”, beelden op een projector van drumoefeningen in de studio, een canvas, de aluminium platen van Cylinder. In het werk en op het podium is het onmogelijk om beslissingen te nemen, je kan er alles kwijt. Er is ruimte voor uitstel: we zullen wel zien.

Wat spelen we? Ik begin met poëzie die ik jaren geleden schreef. Ik trad er toen mee op, samen met mijn jeugdvriend Kenny de Thaey, tijdens de jaarlijkse Gentse Feesten, in de Tempelier, een nachtbrakershol in het voorgeborchte van het Patershol. Tot in het Poëziecentrum lieten ze ons optreden, begeleid door piano en mondharmonica. Ik begin dus met die poëzie; op de klankkleur van Patrick Conrads “Echo's van scheurende schaamlippen” draai ik mijn delay helemaal open en galmt in de galerie in de Gentse voorhaven de taal van een achttienjarige die verslaafd was aan De Oostakkerse gedichten en aan Jan Arends. Ik verbrand na gebruik elk velletje poëzie met een bunsenbrander. Als alle velletjes zijn opgebrand, neem ik halfnaakt mijn bas; intussen is de drummer geïnstalleerd en ook de cassettekunstenaar zit al achter de knoppen. Een gitaar scheurt de stilte open, alles wordt op 11 gedraaid, we spelen tot de vernieling toeslaat.

Wat overblijft, is een slagveld van as en gebroken licht. Ik kleed mij terug aan, speur tevreden door het slagveld: genoeg materiaal voor nieuw werk!’

jorisvandemoortel.eu

[p. 697]