Dietsche Warande en Belfort. Jaargang 150

Anneke Brassinga

Het Nieuwe Jeruzalem zal nu wel eindelijk zijn aangebroken
dus jullie zitten vredig stil, elk onder een eigen boom,
en doodgaan is een uitgestorven woord, van geboorten
zal het wel niet meer komen. Evenwel, vergeet ze niet,
de liefkozingen, de melancholieke zo u wilt, de in zekere
zin argeloos-vingertoplichte, die niet kerven. U hoeft
niet te weten waar ze vroeger voor dienden, als u maar ervan
doordrongen bent dat het beëindigen van iets u te wachten
staands, dat indien het zou volharden en gebeurend ging
worden een mistroostigheid in de wereld had teruggebracht,
als enige aan wat het oproept uitkomst biedt, door een
besterven in het dadeloos verzwegene dat uw hart doorwoelt als
een kleine bruine muis. Tijd is een mist. Wij waren beneveld.
Kijk niet vooruit! De toekomst heeft nog nooit bestaan - denk
aan niets dan de liefkozingen, de melancholieke, die redding zijn.