Dietsche Warande en Belfort. Jaargang 150

[p. 469]

Koen Peeters
's Nachts

1

's Nachts worden zijn ogen droger, droever nee nat
als hij beelden ziet van ijl zwembadwater,
zijn hoofd hoogpolig als het tapijt nee het gras.
Hij kijkt om in de nacht.
Vanaf twintig wordt een mens lelijk: het trekt aan hem,
centimeters aan neuzen oren en juist helaas
daardoor wordt men zichzelf.
In zijn auto overweegt bij dat als hij sneller rijdt
de tijd trager gaat: relativiteit.
Theorie dat men zich altijd jong zal voelen en het tegelijk
steeds minder is. De blik soms sociologisch is
de taal soms seksueel maar vergeef onkuisheid
van wat men noemt slechts poëzie.
Vannacht was hij al kaal als pasgeboren muizen, de
tongpapillen van het snoepen rauw zodat hij
nadrukkelijk elk van zijn woorden machtig kreunde.

[p. 470]

2

's Nachts zijn alle ziekten gekend
bij naam, hij weet hoe het afloopt.
Hij plant goed, stookt een hok op
en maakt van de groentetuin weer een wei.
Snelheid van boomgroei blijft hem verrassen.
In de kamer daalt een kleumen in.

Hij hoeft zijn vader moeder niet meer te bezoeken
zij bezoeken hem. Hij verbiedt hun zich nog te haasten
helpt hen recht als ze weer 's gevallen zijn.
Hij sluit de achterdeur, bestijgt de trap
alles ligt al klaar voor de dieven.

Morgen vervangt hij de kapotte lampen.
Zoals iedereen zijn geheimen deelt met de tv
zegt hij haar in bed:
vraag aan me, hou je van mij

zodat ik kan zeggen ja.

Ja.

Ja, soms schept god onnadenkend zichzelf.

Zoiets zal het wel geweest zijn.
Hij is onsterfelijk zolang hij leeft.
Zijn zwemmen kan men beter drijven noemen.

[p. 471]

3

's Nachts wil hij proeven van de kou.
Met een bijl gaat hij de tuin in en vermoordt
het hout dat oud is. Kijkt om naar
het huis van papier. Daar. Hier:
een huis in de stad
is het enige dat hij kan bewonen
met zijn gezin, drie kerselaars en onder hem
de klei, een halve meter diep waar men nog altijd
bakstenen van kan bakken.

Vroeger was hij een marmeren baby
en daarvoor was hij niet groter dan een
cel. Wel wel... en daar zijn vrouw,
dochters en zoon en op zijn rug
draagt hij de ouders. Ieder draagt die toch
als de stad belegerd en veroverd wordt?
Het is belangrijk. Het is nog niet af.
Hij studeert nog steeds af 's nachts.

[p. 472]

4

's Nachts snik je in de gang
wegens rode hessen onderweg: oneetbaar.
Had je toch gezegd dat ik van je hou
met draad rijg ik jou aan mij.

Maar stel, zeg je, dat onder het bed het stof de as aankondigt
die weldra van ons zal dwarrelen, wat dan?
Voor sommigen volstaat een dansie rond de urne
zeg ik om te lachen als daar plots:

het geluid, dat geluid van merels in de morgen
moet voor ons, de slaperigen, volstaan en
ergens nog wat sirenes in de stad een statistiek
van kostbaarheden
zeggen we elkaar alweer: iets als
alles komt altijd weer goed.