|
| |
| |
| |
Charles Ducal
Lolo
1
Die dag sprak de leraar over lolo ferrari.
Hij noemde haar een tempel, een troonzaal,
Omdat geen van ons ingewijd was
riep hij haar verschijning op
de verbeelding waaruit zij ontstond.
De openbaring die ons verbond
was wreed en onpersoonlijk.
Buiten de klas stond de zon in het raam,
een oog dat registreerde hoe ons het zweet
en het speeksel, een lamp
die doorzichtig maakte en naakt.
Later leerde ik zelf hoe haar op te roepen
omdat ik iets toe wilde voegen, iets
persoonlijks dat in een gedicht kon bewaard.
Elders schiep iemand uit plastic
| |
| |
| |
2
Na de voorstelling liepen wij
door de weiden terug naar de school
en spraken opgewonden en roekeloos
over het lichaam dat haar onderscheidde
van onze verbeelding tot dan toe.
Alle verboden waren doorbroken,
wij brulden haar naam als een totem,
een machtsspreuk, een pas veroverde vloek.
Bij de drenkplaats weken de koeien
verschrikt uit elkaar. Joelend
liepen wij achter hen aan
om hen in buik en uier te stampen.
Alsof iets met ons samenspande,
iets vreemds dat, vóór wij gingen,
niet had bestaan, een tegenspraak
met al het gehoorzame en bange
dat op ons wachtte, niet ver daarvandaan.
| |
| |
| |
3
Wij lagen verscholen op zolder
in de ban van haar onwaarschijnlijkheid,
een oerbeeld, buitgemaakt op een foto.
De hele nacht dronken en rookten wij
om denkbaar te blijven in onze verbeelding,
waarin zij als onmogelijk verscheen,
de moeder godin, als koe bekeken,
de borsten gespannen en ideëel.
Later leerde ik zelf hoe hopeloos
de zuiverheid van deze vorm,
maar toen was ik jong en droomde
ervan iets te schrijven, zo groots
dat het eigenlijk niet kon.
| |
| |
| |
4
Om de onverenigbaarheid van het wonder
met de geur van het dagelijks vlees
die opsteeg uit wasgoed en oksels,
de geur van de vrouw, aangekleed
in lichamen zonder woordlust,
moeder en zussen, schreef ik in her geheim
haar naam - op een toiletdeur een bank
op de schoolbus, dit scherm: duizendmaal -
opdat de foto opnieuw zou ontstaan,
het beeld van de vrouw met de borsten,
het zuiver onmenselijke, droomgevormde
dat ik met verboden ogen had aangeraakt,
en zij in de taal zou verschijnen,
iets onuitspreekbaars dat mij was gelukt,
en mij vergoeden zou voor zo weinig
lichaam dat ik eruit weg wou gerukt.
| |
| |
| |
5
Om het vlees in symbool te veranderen
kwam de haat in het lichaam
en merkte de bruikbare plaatsen aan.
Al wat eigen was diende vervangen
om kunst te worden, idool,
een beeld uit onze slaap opgestaan.
Alleen zo kon zij verhandeld
en op de markt aan de man gebracht.
Op iedere borst een wijnglas
verscheen zij op onze schermen.
Zo onmogelijk is geen mens te herkennen.
Ook ik wist haar nog beschikbaar
toen de vrouw uit wie zij was ontstaan
allang dood was, bezweken
heb mij hierom nooit geschaamd.
| |
| |
| |
6
Kayla Kleevage, Honey Melons, Lana Lotts,
Kayla Kupcakes, Christy Canyon, Nikki Knockers,
Zuzie Boobies, Toppsy Curvy, Traci Topps,
Candy Andes, Misty Mountains, Wendy Whoppers,
Pamela Pumpkins, Diane Poppos, Letha Weapons,
Heather Hooters, Plenty Uptopp, Ashley Juggs,
Chrystal Guns, Deena Duos, Lacey Legends,
Busty Dusty, Whitney Wonders, Cindy Cupps,
Erica Everest, Echo Valley, Tawny Peaks,
Justa Dream, Amber Waves, Alyssa Alps,
Tiffany Towers, Patty Plenty, Chesty Sweet,
Donita Dunes, Maxi Mounds, Chelsea Charms.
| |
| |
| |
7
De waarheid ontstond door een foto
waarop zij het opgaf stil te staan:
een model dat te vroeg heeft bewogen,
vóór de verbeelding haar werk heeft gedaan.
Met één klik betrapt: een zak vol drek
en darmen. Twee meisjes flankeerden haar
als bewijs dat de droom achterhaald was,
de spiegel dit lichaam was, achttien maal
uitgewist om onzichtbaar te blijven:
Eve Valois, zevenendertig, niet langer
in staat uit zichzelf te verdwijnen.
En midden in die puinhoop, als grap,
de twee borsten, tijdloos, perfect
op zichzelf, onmogelijk te torsen,
|
|
Auteursrechtelijk beschermd