Dietsche Warande en Belfort. Jaargang 143

[p. 602]

[Jo Govaerts]

Jo Govaerts

[p. 603]

Mijn post is niet meer wat hij ooit is geweest. Zelfs brieven kunnen zoveel adresveranderingen niet meer volgen. Obscure adressen, waar onzichtbare postbodes grijze zakken afleveren, waarvan de inhoud door de conciërge verdeeld wordt over alfabetische duivenhokjes.

Alleen in Kazan had ik een echte brievenbus, en wat voor een brievenbus, daar moest een heel exclusief team van de Sovjet-academie der Brievenbuswetenschappen zich in vereende krachten over gebogen hebben:

← Langs hier gooit mevrouw de postbode de brieven erin

← door deze gaatjes zie je al van ver dat er post op je wacht

← als je deze klep opent glijdt er in je handen een veelbelovend gewicht.

Spijtig genoeg was het blauwe busje op vier maanden maar een vijftal keren gevuld:

- één keer met een brief uit Sint-Petersburg voor mij

- twee keer met een aanmaning om de communale woningkosten te betalen

- één keer met een mysterieuze uitnodiging om een pakje op te halen in het postkantoor - helaas niet voor mij, maar voor mijn vriend -, een spoedbezorging van Neuhaus-pralines!

- nog een keer niet voor mij maar voor mijn vriend, een postkaart van mij uit Siberië.

Zelfs als het niet voor mij is, is er toch dat moment van hoop en belofte. Tussen het waarnemen van ‘iets’ door de gaatjes, het opvangen ervan, en dan de teleurstelling...

Jo Govaerts

Londen, 3.5.98

PS Vanaf juni is dit adres ongeldig. Contactadres als gewoonlijk.

Jo Govaerts
Paarsroze envelop uit Londen, met stickertje Royal Mail. Op de achterzijde van de brief staan Chinese lettertekens (vermoeden we toch) en net zoals in de Kazanse brievenbus zitten onderin de brief en de envelop vier onregelmatig geknipte gaten. ‘Zie je al van ver dat er post op je wacht.’ Op de poststempel wordt reclame gemaakt voor de film ‘Men in Black’: ‘Buy it now on video’.