[1996/1]
Beste lezers,
‘De vrouwelijke blik’. Wat we ermee bedoelen? Iedereen kijkt op een andere wijze naar de realiteit, maar kijken vrouwen toch nog anders dan mannen, méér anders dan bij voorbeeld mannen onderling? Natuurlijk worden in dit nummer geen antwoorden geformuleerd. We lopen door de geschiedenis en ervaren de ‘vrouwelijke’ blik in autobiografische teksten, schilderijen, gedichten, essays en verhalen. Leen Huet, de redacteur van het nummer, stelde als titel Het geslacht van de engelen voor, ‘een ironisch commentaar op het twisten rond vrouwelijkheid’ en op ‘de beate verheerlijking en mystificatie van “de” vrouw in bepaalde - ook feministische - kringen’. Zo kun je deze DWB-aflevering óók lezen.
Er is nog meer nieuws: na twaalf jaar ‘zwijgen’ publiceert Willy Roggeman voor het eerst weer proza, een fragment uit de nieuwe cyclus Usque ad finem, die nu al zeventien delen telt. Misschien kan DWB helpen vermijden dat Willy Roggeman een nieuwe Daniël Robberechts wordt: doodgezwegen tijdens zijn leven, tot leven gebracht na zijn dood.
Van bijzonder belang is de reeks teksten die Bart Vervaeck in deze jaargang wijdt aan ‘postmoderne’ romans, te beginnen met Louis Ferron. Hij doet dat analytisch, haast didactisch, maar juist daardoor krijgt hij vat op een begrip dat tot een veelkoppig monster is uitgegroeid.
Ten slotte is er de uitbreiding van de redactieraad, met Bart Cassiman, Rudi Laermans, Koen Peeters, Johan Reyniers en Pieter T'Jonck. Door hen zal DWB literaire teksten vanuit nog méér invalshoeken kunnen benaderen: dans, architectuur, videokunst, tentoonstellingen. We verwachten ook meer maatschappelijke discussie en literaire polemiek. DWB laat een horde jonge Turken los.
Hugo Bousset
Auteursrechtelijk beschermd