Dietsche Warande en Belfort. Jaargang 134



[pagina 631]
Luuk Gruwez nichtje wat jammer dat de aarde niet op maat is als elke puzzel in haar puzzeldoos of als haar pluche apen en haar beren, net groot genoeg tegen verlegen. ze weet zo weinig van haar hersens af - een volle maan voor haar gezicht, een sterrenhemel in haar hoofd vol beuzelpraat en binnenpret. ‘het kàn daar niet genezen’, zegt ze wijs, ‘genezen doen alleen de dieren.’ haar goudvissen, haar Mickey Mouse, die gaan niet dood, maar enkel stuk. ze leert hen met twee woorden spreken: zíj́ moeten straks de wereld in. de tulpen in de tuin van haar tehuis hebben ook geen kleren aan. dus waarom zou ze? moet ze dan minder dood misschien? ze is een slonsje zonder prins, de twintig al een eind voorbij, maar als ze groot is, zal ze trouwen - bloot, alleen met mij.