Dietsche Warande en Belfort. Jaargang 1927

[p. 844]

Van ziel tot ziel.

Voor Dirk Baksteen.

Wanneer ik dood zal zijn,
dan zult gij tooien
Uw ziel met zwarten mantel Pijn,
en op mijn lichaam roode rozen strooien...
't Zal in den laten zomer zijn, een mooien,
wanneer ik dood zal zijn.

Wanneer ik dood zal zijn,
dan zult Gij luiken
mijn oogen voor 't mij lieve licht...
Maar gansch mijn ziel zal door de blinden sluiken
en sterker levend in Uw ziel opduiken
Wanneer ik dood zal zijn.

Wanneer ik dood zal zijn,
dan zult Gij komen
al snikkend: ‘'k Heb hem zóó bemind!...’
Mijn beeld zal hangen blijven op Uw droomen
- want Vriendschapsvrucht valt nimmer van haar boomen! -
wanneer ik dood zal zijn.

Wanneer ik dood zal zijn
Wil 'k U nog nader wezen
Als 't kind den warmen moederschoot,
en U doorstroomen, innig als voordezen,
met Goedheid, die Ge in ieder woord zult lezen
Wanneer ik dood zal zijn.

Wanneer ik dood zal zijn
zult gij alles erven
wat er nog schoons ligt in mijn ziel...
Mijn levenslied mag met mijn hart niet sterven:
mijn ziel zal zacht verrijzen in Uw verven
Wanneer ik dood zal zijn.....

[p. 845]

 

Wanneer ik dood zal zijn

 

dan zult Ge leeren

 

hoe dooden leven in hun graf,

 

en, dagelijks gevoed met 't Brood des Heeren,

 

Uw ziel aan mijne ziel communiceeren,

 

Wanneer ik dood zal zijn.

 

 

 

Wanneer ik dood zal zijn

 

gaat met de jaren

 

Uw vriendschap groeien in verdriet;

 

Mijn schoonheidsdroom zult Ge in Uw hart bewaren,

 

tot God weerom onz' zielen zal vergaren

 

Wanneer Ge ook dood zult zijn...

Maur. Coomans, o. Praem.