Dietsche Warande en Belfort. Jaargang 1927

[p. 470]

Gedichten
door U. Van de Voorde.

Nocturne.

Nu zwoegt een drang naar 't firmament,
nu geeft mijn ziel zich dronken over -
De nacht is één geweldge toover
en u heb 'k nooit zoo diep gekend.

Hoor: duizend merels slaan in 't loover!...
'k Heb nooit bevroed hoe ge als bevrijd
opzuchtte uit bangste borst altijd
wen 'k aan uw schoot liep dronken over...

Thans zwoegt een drang naar 't firmament
en komt me als 't kentrend tij weer over...
- En duizlend in den donkren toover
dien ademt nachtlijk 't hart der lent,

verga 'k in 't àl!... wijl doof en doover
wordt de angst alleen te zijn met 't bloed -
Nooit heb 'k u zóó van mij bevroed;
thans geeft mijn donkre ziel zich over...

- En duizend merels slaan in 't loover!...

[p. 471]

Inzicht.

Gij zijt mijn vloed en ebbe, en aan den wal
der eeuwen slaat uw gistende getij
de donkre maat van rythme en van getal
en de aâmtocht van uw leven is in mij.

Ik richtte op u mijn ziel zooals een lens,
Maar 't stof der aard heeft ze als een doom betogen...
- Ik ben een naamloos, ontevreden mensch,
in jammerlijken trots onhoudbaar voor uw oogen!

Verloren glijd ik, een onttakeld wrak,
stroomafwaarts voor uw duistere oevers heen;
en 't is me of hier 't spel mijner wereld brak -
Maar 'k droom uw droom, zij 't na een droom van steen.

Straks is mijn vleesch maar wat vergeten lijden.
Maar over 't land waar 'k strand in laatsten nood
zie 'k uw versteend figuur een eeuwgen rusthoek snijden:
een pyramide, kalm over den dood.