Dietsche Warande en Belfort. Jaargang 1

[p. 480]

Voor Z.E.H. Kanunnik Martens, zaliger gedachtenis.

Vast heeft hij, op zijn vaart
Door lucht en hemelbogen,
Schuinsweg eens nagestaard
De sterren, die daar vlogen;

En 'k hoor hem, vol meedoogen,
Doch immer schalk van aard:
‘O wetenschap, uw kaart
Draagt menig spoor van logen!’

En, vlug omhoog gestegen,
De hoogste ster voorbij.
Heeft hij - volzalig blij,

Aan Jesus' borst gezegen -
Gejuicht ‘Geloof, o Gij,
Spraakt waarheid mij vol zegen!’

[p. 481]

II.

 

‘Mijn God, uw glorie konden

 

Den menschen daar beneên,

 

Uw hooge hemelronden

 

En de aarde daar ze op treên.

 

 

 

Maar wat ik om mij heen

 

Aanschouw, in u verslonden,

 

Daar brengen al hun monden

 

Geen klinker van bijeen.

 

 

 

Door 't helste zonlicht kruist er,

 

Beneên, een strepe dicht

 

Van nevelen en duister,

 

 

 

Voor 't weifelend gezicht:

 

Hier blinkt in vollen luister

 

Mijn God, uw levend Licht.’ -

‘Geniet, wat gij, beneden,
Zooveel uw moed vermocht,
In arbeid en gebeden,
Hebt rusteloos gezocht.

Gij hebt mijn Naam beleden;
Op 's levens harden tocht
Alleen voor Mij gewrocht
En ridderlijk gestreden;

Gij wist de volle som
Van 's levens werk te winnen:
Getrouwe dienaar, kom,

Treed in mijn blijdschap binnen,
In 't vreedzaam heiligdom
Van eeuwig zoet beminnen.’

Kan. Eug. De Lepeleer.