Dietsche Warande. Jaargang 1
(1855)– [tijdschrift] Dietsche Warande–
Auteursrechtvrij
[pagina 533]
| |
III.
| |
[pagina 534]
| |
1985[regelnummer]
Hebben verboden openbare,
Datter niemen en volghe nare;
Wiere na volcht, sonder bliven,
Dat menne vollecGa naar voetnoot1 soude ontliven.’
Andries antwerde: ‘Wats u gesciet?
1990[regelnummer]
Die romeine en weten niet
Dat onse here van hemelrike
Es comen in erdrike,
En̄ doechde pine en̄ armoede
En̄ heeft gecocht met sinen bloede
1995[regelnummer]
En̄ sal hem gheven dewelec leven,
Die dese afgode willen begheven,
Dat nochtan ghene gode en sijn,
Maer duvele, dats waerheit fijn,
Die hem pinen bi daghe en̄ bi nachte,
2000[regelnummer]
Hoe si den mensche moghen wachtenGa naar voetnoot2
En̄ doen werken ieghen gode,
En̄ doen breken sine gebode.
En̄ alsi die menschen hebben geleidt
Soe lange iegen die waerheit
2005[regelnummer]
Dat hi comt tote siere doetGa naar voetnoot3
Dan comense met bliscapen groet,
En̄ nemen die arme ziele daer
En̄ voerense in den groeten vaer
Van der helle, sonder waen.
2010[regelnummer]
Wille wi merken en̄ verstaen,
Soe vint men noch, dese gelike,
Vele af gode in erdrike;
Want wat die mensche boven gode
Mint, dat sijn afgode,
2015[regelnummer]
En̄ dats al des duvels raet.
Nu merct hier op en̄ verstaet,
Dat ghire te tide afkeert,
Alsoe ons dystorie leert,
Dat ghi niet, ten achtersten stonden,
2020[regelnummer]
In sduvels dienste en wert vonden,
En̄ met hem altoes moet bliven.’
Nu willic u mine materie scriven:
| |
[pagina 535]
| |
Doen antwoerde egeas:
‘Dese woerde, andreas!
2025[regelnummer]
Die sijn valsch al sonder waen,
Want jhesus liet hem den ioden vaen,
Doe hi predecte in jndiaGa naar voetnoot1;
Sijns ondancs hingen sineGa naar voetnoot2 daerna
Ane den cruce, dats waerhede.’
2030[regelnummer]
Doen antwerde andries ter stede:
‘Woutstu kennen, egeas!
DatGa naar voetnoot3 van sterker minne was,
Dattie sceppre van hemelrike
Woude doeghenGa naar voetnoot4 sekerlike,
2035[regelnummer]
Van rechter minne sonder bedwanc,
Ghi soudes hem weten danc.’
Doen sprac egeas dese woert:
‘Andries! ghi dunct mi verdoert,
Dat ghi ons wilt seggen das,
2040[regelnummer]
DatGa naar voetnoot3 bi sinen wille was,
Want wi weten voor waerheit fijn,
Datten verriet die jongre sijn,
En̄ datten die ioden daden vaen
En̄ baden haren rechtre saen
2045[regelnummer]
Dat hine cruuste; als hi dede.’
Doen antwoerde daer ter stede
Andries, en̄ sprac ten selven male:
‘Daeromme derricGa naar voetnoot5 seggen wale,
Dat bi sinen wille was;
2050[regelnummer]
Ic was met hem, sijt seker das,
In den huse daer hi at,
Ende daer hi voer seide dat,
Dat hi verraden soude wesen daer.
Oec kendi wale vor waer,
2055[regelnummer]
Die statGa naar voetnoot6 daer hi gevaen soude wesen.
En̄ oec vor seide hi met desen
Sine doet, en̄ sine verrisenesse mede
Vor seide hi aldaer ter stede.
| |
[pagina 536]
| |
Dit gesciede al alsoe,
2060[regelnummer]
Want ic saegt, des benic vroc.
Daer omme ben ic wel seker das,
DatGa naar voetnoot1 bi sinen wille was,
Want hijt te voren wisten wale.’
Doen antwoerde egeas dese tale:
2065[regelnummer]
‘Andries! mi wondert van desen,
Dat ghi vroet wilt wesen,
Dat ghi dien houd overGa naar voetnoot2 god
Dien die ioden als enen sod
Daden ane den cruce hangen,
2070[regelnummer]
WederGa naar voetnoot3 met wille soGa naar voetnoot3 met bedwange,
Dat latic sijn also alst es.’
Doe sprac andries: ‘Sijts gewes,
Dat grote salecheit es nu
Ane den cruce, dat seggic u;
2075[regelnummer]
Want onse behoeder wouder an sterven,
Om dat hi ons woude erven
In hemelrike, dat wi verloren
Bi adame hadden te voren;
Daer omme seggic lude en̄ stille
2080[regelnummer]
Dat al was bi sinen wille
Dat hi toten doegheneGa naar voetnoot4 quam.’
Doen egeas dat vernam
Dat hi andrieseGa naar voetnoot5 niet conste verkerenGa naar voetnoot6
Sprac hi: ‘Andries. ic sal u leren
2085[regelnummer]
Uwes crucen salecheit:
Want ghi moet uwen aerbeitGa naar voetnoot7
Emmer ane den cruce liden.’
Doen sprac andries ten selven tiden:
‘Dats mi .j. bliscap sonder gelike
2090[regelnummer]
Dat mi die porte van hemelrike
Over midsGa naar voetnoot8 tcruce es ont-daenGa naar voetnoot9
En̄ ic daer in sal comen saenGa naar voetnoot10
En̄ in die bliscap zal varen.’
Doen dedenGa naar voetnoot11 sonder sparenGa naar voetnoot12
| |
[pagina 537]
| |
2095[regelnummer]
In enen kerer egeas.
Doen daer in was andreas
Quam tfolc van den lande daer
En̄ wouden egeas over-waerGa naar voetnoot1,
Hebben doetGa naar voetnoot2, of hi soude laten
2100[regelnummer]
Andriese gaen siere straten.
Doen sprac andries ten volke aldus:
‘Mijn meester ihesus christus
Was gehoersam in sine doet
En̄ in donwerdeGa naar voetnoot3, die men hem boetGa naar voetnoot4,
2105[regelnummer]
En̄ heefter exemple af gelaten
Ons, te volghene siere stratenGa naar voetnoot5,
Dat wi souden gedoechsam sijn,
En̄ oemoedech, dats waerheit fijn.’
Aldus lach andreas
2110[regelnummer]
Al den nacht, sijt seker das,
In den kerker, met groten eren,
En̄ predecte den volke dwort ons heren,
Dat omtrent den kerker was.
Des daghes geboet egeas
2115[regelnummer]
Dat men andriese dade comen
Vore dordeel, alsic hebbe vernomen.
Doen egeas andriese sach
Sprac hi, alsic u seggen mach:
‘Andries! late dijns gods gebode,
2120[regelnummer]
En̄ aenbeede onse gode,
Du salt met groten eren wesen
Met mi.’ Doen sprac andries met desen:
‘Dat ghi mi bidt dats ongevoechGa naar voetnoot6,
U ere ware mi lachterGa naar voetnoot7 genoech,
2125[regelnummer]
Daer omme en willics niet ane gaenGa naar voetnoot8.’
Doen egeas hadde verstaen,
Datten andries versmaedt so sere,
Gheboet egeas, die felleGa naar voetnoot9 here
.IJ. quadien sonder waen,
2130[regelnummer]
Dat sine ute wert leidden saen,
| |
[pagina 538]
| |
En̄ dat sine anden cruce sciere
Bonden, met zeelenGa naar voetnoot1 viere.
Dat geboet die quade tyran,
Om dat soude die heilege manGa naar voetnoot2
2135[regelnummer]
Te langher in die pine levenGa naar voetnoot3.
Doen hi daer quam alst es bescreven,
En̄ hi tcruce van verre sach,
Groette hijt alsic u seggen mach:
‘O heilege cruce! gebenedijt
2140[regelnummer]
Moetti sijn in alre tijt,
Want ghi hadt van der doet
Vaer, hier te voren, groet;
Nu es ons met u gegeven
Weder deuwelike leven.
2145[regelnummer]
Oec es met u sekerlike
Volmaect die bliscap van hemelrike;
Ghi sijt ghechiert met christiGa naar voetnoot4 leden;
Ane u salic hanghen heden
Blidelike en̄ onvervaert.
2150[regelnummer]
Dat kent god, ic hebbe u beghaertGa naar voetnoot5
Langhen tijt, dats waerheit fijn.
Gheeft den iongre den meester sijn,
Gheeft mi Christum, die mi cochte
Ane u met sinen bloede onsochte.
2155[regelnummer]
Lieve cruce, ontfanc mi dan
Uwen ghetrouwen dienst manGa naar voetnoot6.’
Met desen gebede, dat gi hoert noemen,
Es hi toten cruce comen,
Entie quadien ten selven stonden
2160[regelnummer]
HebbenGa naar voetnoot7 ane den cruce gebonden,
En̄ en woudenGa naar voetnoot8 nichelenGa naar voetnoot9 niet,
Om dat hi soude sijn verdriet
Te langer doeghen. En̄ alst vernamen
Die poertren van der stat te samen,
2165[regelnummer]
En̄ egeas broeder stracodes,
| |
[pagina 539]
| |
Quamen si daer, des sijt gewes,
En̄ riepen alle sonder waen:
‘Wat hevet donnosel man gedaen
Dien ghi verordeelt sonder scout?’
2170[regelnummer]
Andries hinc in des crucen gewout,
Daer hi bekeerde, alsic vernam,
Menegen mensehe die daer quam.
Want hi ane den cruce hinc
Sidelinghe, dats seker dinc;
2175[regelnummer]
Soe mochte hi bi naturen
Te langher wale duren,
Want hi hincker ane .ij. daghe,
En̄ bekeerde (dans ghene sagheGa naar voetnoot1)
.XX. .m. menschen wale.
2180[regelnummer]
Doen liep dat volc ten selven male
Daer si egease vonden,
Ende dreichden ten selven stonden,
Dat sine doden souden daer.
Egeas hadde groten vaer,
2185[regelnummer]
En̄ wouden af hebben ghedaen.
Doen sprac andries, sonder waen,
‘Egeas! lachGa naar voetnoot2 varen̄ dafgode
En̄ houti an die gods gebode,
Soe saltu hebben sekerlike
2190[regelnummer]
Die glorie van hemelrike.
Oec biddic den volke, oftGa naar voetnoot3 machGa naar voetnoot4 sijn,
Dat si niene beletten die passie mijn,
Want ic hebbe alsoe verstaen
Dat ic niet en sal sijn af-gedaen.’
2195[regelnummer]
Tvolc en wouds niet laten daer omme,
Si sijn opt cruce gheclommen,
En̄ wouden af hebben ghedaen.
Doen bat andries gode saen,
Dat hi ontfinghe sinen gheest.
| |
[pagina 540]
| |
2200[regelnummer]
Mettien, alsict hebbe ghevreestGa naar voetnoot1,
Quam daer dlicht so groet omtrent,
Dat daer sceen (dats bekent)
Soe claer datten niemen conste gesien,
Sijn gheest voer wech mettien,
2205[regelnummer]
Na dure van den daghe,
In die glorie, sonder saghe;
Dus wrakene god onse here saen.
Daer egeas soude thuus wert gaen
Quam die duvel, alsict las alsGa naar voetnoot2
2210[regelnummer]
Ende brac hem den hals.
Die kerstine groeven met eren groet
St. andriese, die daer lach doet,
En̄ leidene in .j. scone graf,
Daert altoes plach op sinen dach
2215[regelnummer]
Te vloyene van olien, over waer,
Daer na over menich iaer;
En̄ als .j. vol iaer soude comen
Liept over alsict hebbe vernomen,
En̄ alst arme iaer soude sijn, over-waer,
2220[regelnummer]
Bleeft binnen boerde daer.
Nu waent men wel, des sijt gewes,
Dat sijn lichame te roemeGa naar voetnoot3 es,
Maer hoe hi daer es comen,
En hebbic niet vernomen.
2225[regelnummer]
Hier latic van st. andriese dwoert,
En̄ segge u van st. bertelmeeuse voert.
[St BERTELMEUS.]
Van .iij. indien doen ons verstaen
Die ystorie, sonder waen,
Die wi vinden int latijn.
2230[regelnummer]
Welc dese .iij. indien sijn
Salic u in corter stont
| |
[pagina 541]
| |
In dietsche tale maken cont.
Dierste indien, dat verstaet,
Dats daer men tethyopen gaet,
2235[regelnummer]
Datter more-lant es geheten;
Dander indien, dat seldi weten,
Es bi tconincrike van meden.
TerdeGa naar voetnoot1 indien, bi waerheden,
Es opt ende van erdrike;
2240[regelnummer]
Daer comt ane sekerlike
Die wildeGa naar voetnoot2 see occiane,
En bander sideGa naar voetnoot3 comter ane
Groet gheberchte en̄ wiltGa naar voetnoot2 lant,
Dat alle menschen es onbecant.
2245[regelnummer]
In dit indien, wi lesent dus,
Ghinc dapostel bertelmeus.
Doen hi quam daer int lant,
Ghinc hi in .j. stat daer hi vant
Enen tempel en̄ enen afgod,
2250[regelnummer]
Die was geheeten astragod.
Die duvel, die daer binnen was,
Gaf te verstane, alsict las,
Den volke, dat daer was,
Dat hi alle menschen genas
2255[regelnummer]
Van allen onghemake, dats waer.
Bertelmeeus bleef wonende daer
Alse .j. pelgrijm twaren.
Tien tide in den tempel waren
Vele sieke, alsic hebbe vernomen,
2260[regelnummer]
Die daer omme waren comen
Maer en mochte hem niet gescienGa naar voetnoot4.
Die papenGa naar voetnoot5 vraechden hem mettien,
Waer omme hi tfolc niene ghenas,
Die duvel, die daer binnen was,
| |
[pagina 542]
| |
2265[regelnummer]
En hadde ghene macht tien male
Te andwoerden eneghe tale.
Doen ghingen die papen, dat was waer,
In .j. stat, niet verre van daer,
Daer .j. ander afgod was,
2270[regelnummer]
Die bierit hiet, als ict las,
Om te vraghene bi wat saken
Astragod werendeGa naar voetnoot1 siere spraken,
En̄ waer omme hi niene genas saen
Die sieke, alse hi hadde ghedaen
2275[regelnummer]
Hier vormaels? Doen antwerde dit
Die quade afgod bierit:
‘U god es soe vaste gebonden
Met geloeyenden ketenen van den stonden,
Dat st. bertelmeeus daer quam,
2280[regelnummer]
Dapostel gods (alsict vernam),
Dat hine dar esemenGa naar voetnoot2 no spreken mede.’
Doen vraechdense hem daer ter stede,
Wie die bertelmeeus ware.
Die duvele antwerden openbare:
2285[regelnummer]
‘Hi es vrient, sijts ghewes,
Gods, die alles machtich es.
Hi es daer omme hier ghesent,
Dat willic dat ghi bekentGa naar voetnoot3,
Dat over mids hem, sonder waen,
2290[regelnummer]
Alle dafgode te niete selen gaen,
Die men anebeedt in jndia.’
Doen vraechdense hem daerna,
Hoe sine mochten kennen dan,
Want daer wandelt so menich man,
2295[regelnummer]
Dat si sonder litteekijnGa naar voetnoot4
Niene mochtenGa naar voetnoot5 kennen sijn anscijn.
Doen antwoerde die duvel daer:
‘Op sijn hoeft heeft hi bruun haer
En̄ kerspGa naar voetnoot6, ic segge u dit,
2300[regelnummer]
En̄ sine huut es al wit;
| |
[pagina 543]
| |
Grote oeghen (dats waer),
.J. rechten nose en̄ danscijn claerGa naar voetnoot1,
Hem sijn ghedect sine oren
Met sinen hare, als wijt horen,
2305[regelnummer]
Oec heefti den baert lanc,
En̄ somech grauGa naar voetnoot2 haer daer in ghemancGa naar voetnoot3;
Hie es een vierscoetGa naar voetnoot4 man,
En hevet .j. wit purper an,
En .j. witten mantel, mede
2310[regelnummer]
Van purpre, overGa naar voetnoot5 waerhede,
Dat heeft hi gedregen .XXVI. iaer
Ombesmet, dat es waer,
En̄ dat onversleten mede,
En .c. venienGa naar voetnoot6, dats waerhede,
2315[regelnummer]
Neemt hi elkes daghelike,
Ende .c. die ghelike
Neemt hi op elken nacht medeGa naar voetnoot7.
Vore die menschen, selkerGa naar voetnoot8 stede,
Sine stemme luudt als .i. bosineGa naar voetnoot9.
2320[regelnummer]
Met hem wandelen, sonder pine,
Dinghele van hemelrike,
Die hem en laten sekerlike
Hebben dorst no hongher gheen,
Want si hem dienen al in een.
2325[regelnummer]
Hi es altoes blide en̄ hi can wale
Van allen landen alle tale,
En̄ dat ghi om hem vraegt sonder waen,
Hebben hem dinghele nu cont gedaen.
En̄ ghine mogets niet vinden, dats waerheit fijn,
2330[regelnummer]
EnGa naar voetnoot10 moet bi sinen wille sijn.
Ic biddu, als ghine hebt vonden,
Dat ghi hem bidt ten selven stonden,
| |
[pagina 544]
| |
Dat hi hier niet en come,
En̄ mi doe selke onvrome,
2335[regelnummer]
Noch alsoe selke pine,
Als astragode, den geselle mine,
Sijns meesters ingele hebben gedaen.’
Hier met liet hi die tale staen,
Bierit, die quade viant.
2340[regelnummer]
Die papen keerden weder te hant,
En̄ sochten .ij. daghe, dats waer,
Mer en bescoetGa naar voetnoot1 hem niet .j. haer.
Alst quam op den derden dach,
Riep .j. mensche, die daer lach,
2345[regelnummer]
Dien die viant quelde sere:
‘Bertelmeeus! heilege here!
Dijn ghebet verbernt mi nu!’
Dat was die duvel, dat seggic u,
Die daer uten mensch sprac doe.
2350[regelnummer]
Doen sprac hem st. bertelmeeus toe:
‘Onsuver gheest! sonder gheluutGa naar voetnoot2
Ic ghebieddi dattu vaers uut.’
Die coninc pollemius
Hadde .j. dochter, wi lesent dus,
2355[regelnummer]
Die metten duvel was beseten,
Also wi die waerheit weten.
Doen hi hoerde die niemare,
Dat dapostele gods was dare,
Die den duvel conste verdriven,
2360[regelnummer]
Dede hi hem bidden, sonder blivenGa naar voetnoot3,
Dat hi siere dochter woude genesen.
Bertelmeeus ghinc daer met desen,
Aldaer hi die ioncfrou sach,
Die met vele banden gebonden lach;
2365[regelnummer]
Want si was in waren saken
Soe wreet, dat haer niemen en dorste genaken.
| |
[pagina 545]
| |
Doen geboet dapostel te hande
Dat men haer af dade die bande.
Die knapen en dorstens niet doen wale.
2370[regelnummer]
Doen sprac dapostele dese tale:
‘Ontbintse coenlec op mijn waertGa naar voetnoot1
En̄ geeft haer tetene ter vaert;
Die duvel, die in hare es,
Hebbic gebonden, sijts gewesGa naar voetnoot2,
2375[regelnummer]
En̄ marghen bringtse daer ic ben’.
Bertelmeeus scietGa naar voetnoot3 doen van hem.
Des anders daghes dede met staden
Beide kemele en̄ somersGa naar voetnoot4 laden
Die coninc pollemius, met goude
2380[regelnummer]
En̄ met zilvere menich foude,
En̄ woudt bertelmeeuse gheven,
En̄ deden soeken, alst es bescreven,
Dore al den langhen dach.
Maer daer en was niemen diene sach
2385[regelnummer]
Of diene vant in al den daghe.
Maer in die dageraet quam hi (dansGa naar voetnoot5 geen saghe)
Vore den coninc, sonder waen,
Beslotenre dore vore hem staen
In die camere daer hi in was,
2390[regelnummer]
En̄ sprac hem ane, alsict las:
‘Segt mi coninc twi dadi
Met erdschen goede soeken mi,
Met goude, met zilvere en̄ met steenen,
Want al mijn iaghenGa naar voetnoot6 en̄ al mijn meenen
2395[regelnummer]
Es te leerne dwoert ons heren
Den volke, en̄ van darcheitGa naar voetnoot7 keren,
En̄ te trecken ter bliscap van hemelrike,
Daer ute quam die gods sone rikeGa naar voetnoot8,
Alsoe als wi horen lienGa naar voetnoot9,
2400[regelnummer]
En̄ wart gheboren van marien,
En̄ woude an den cruce sterven
Om dat hi ons woude erven
In hemelrike met siere doet,
| |
[pagina 546]
| |
En bringen uter hellen noet;
2405[regelnummer]
Doen stont hi op in den derden daghe;
Ic saghene, dans ghene saghe,
En̄ oec seide hi ter selver stede,
Doene die duvel coerdeGa naar voetnoot1 mede
Met erdschen goede ende hine verwan.
2410[regelnummer]
Daer na seide hi hem an
Waer omme men hemelrike sal minnen,
Want daer noit en quam binnen
Hongher, dorst, no coude mede,
No doet, no eneghe seerechede,
2415[regelnummer]
Daer omme versmadic derdsche goet,
En̄ sette daer ane minen moetGa naar voetnoot2,
Dat ic die liede van erdrike
Daer gerne brachte sekerlike.
Ic wille u gheleestenGa naar voetnoot3 tuwen lone
2420[regelnummer]
In hemelrike dewelike crone,
Op datGa naar voetnoot4 ghi laten wilt dafgode
En̄ volghen na gods gebode,
En̄ ic wille in uwen tempel gaen,
Daer uwe afgode binnen staen,
2425[regelnummer]
En wille den duvel, diere in es,
Houden gebonden, sijt seker des,
Soe dat hi met u tesen male
En sal hebben ghene taleGa naar voetnoot5,
Noch dorrenGa naar voetnoot6 teeken doen van spraken,
2430[regelnummer]
Op dat ghi u wilt kersten maken.
Ic sal u van sijns selves monde
Doen horen op dese selve stonde
Hoe dat hi u heeft bedroghen
Met siere quaetheit en̄ geloghenGa naar voetnoot7.’
2435[regelnummer]
Doen sprac die coninc pollemius
Tote st. bertelmeeuse aldus:
‘Marghen omtrent priemtijt
Willic, dat ghi emmer sijt
In den tempel, en̄ ic sal daer
| |
[pagina 547]
| |
2440[regelnummer]
Doen comen die papen vorwaer,
En̄ selen den goden doen offerande.
Willen si lien haerre scande
Soe eest recht, dat wise laten
Vorwaert meerGa naar voetnoot1, ende haten
2445[regelnummer]
Alle die ghene, die an hemGa naar voetnoot2 bliven’.
Dander dach quam, als wi scriven,
Dattie papen, sonder waen,
Offeren souden; doen quam gegaen
Daer dapostele st. bertholomeus.
2450[regelnummer]
Doen begonste die duvel aldus
Te roepene lude, alsic scrive:
‘Laet staen, onsaleghe keytive!
Ne offert mi nemmermere,
Dat ghi niet ten langen sereGa naar voetnoot3
2455[regelnummer]
Ne comt, noch int vier;
Want mi hebben dingele hier
Vaste gehouden ende gebonden,
Dingele gods, dieGa naar voetnoot4 in sonden
Die ioden an den cruce hingen,
2460[regelnummer]
Die daer-na quam in ware dingen
Ter helle, en̄ heeft onsen meester gevaen
En̄ heeftene gebonden saen
Met gloeyenden ketenen, dats waerhede.
Occ leedde hi ute onser stede
2465[regelnummer]
Sine vriende, die daer in waren
En̄ voeren met harreGa naar voetnoot5 scoenre scare
In die glorie van hemelrike.
Des derds daghes verrees hi sekerlike
Van der doet, dats waerheit fijn,
2470[regelnummer]
En̄ gaf sijn cruce den apostelen sijn
Tenen scilde, sonder waen,
En hietse al erdrike dor-gaen
Predeken tgeloeve, sijts ghewes,
Datter een hier binnen es
2475[regelnummer]
Van sinen apostelen, die mi gebonden
| |
[pagina 548]
| |
Heeft gehouden van dien stonden,
Dat hi quam binnen der stede,
Met gloeyenden ketenen, dats waerhede.
Bidt hem dat hi mi late varen,
2480[regelnummer]
Ic wille ghelovenGa naar voetnoot1, sonder sparen,
Dat ic niet hier weder en come
En̄ late mi elre doen mine vromeGa naar voetnoot2
Daer ic mach bedrieghen liede aldus.’
Doen sprac dapostel bertelmeus:
2485[regelnummer]
‘Nu merct welc een god
Met u heeft gehouden spod,
En̄ dien ghi doet also selke ere
Alse ghi soudtGa naar voetnoot3 doen onsen here.
Nochtan willic u, sonder haleGa naar voetnoot4,
2490[regelnummer]
Te hemelrike doen comen wale
Op dat ghi wilt sonder waen
Theileghe doepsel ontfaen,
En̄ brect dafgode hier optie stede.’
Si begonstens, ic segt u mede,
2495[regelnummer]
Sine constent gebreken in ghere maniere.
Doen sprac st. bertelmeeus sciere:
‘Die duvel, diere inne es,
Houdet geheel, des sijt gewes.
Mer tierstenGa naar voetnoot5 dat hi es ontbonden
2500[regelnummer]
Hi saelt breken ten selven stonden
Of ic worpene in der helle gront.’
Doen geboet hi hem ter selver stont,
Dat hine letteGa naar voetnoot6 min no mee,
Hine brake al dat beelde ontwee,
2505[regelnummer]
En̄ alle, die in den tempel waren;
En̄ dan voere, sonder sparen,
In die woestine, dat verstaet,
Daer vogel en vliegt no beeste en gaet,
No mensche en wandelt mede.
| |
[pagina 549]
| |
2510[regelnummer]
Doen voer hi ute daer ter stede
En̄ braect al te sticken mede,
Daert liede saghen harde vele.
Dats daer twintGa naar voetnoot1 en bleef geheel.
Doen riep van den volke dmeeste deel:
2515[regelnummer]
‘Daer bertelmeeus af predect sonder spod,
Dat es een ghewarechGa naar voetnoot2 god.’
Doen tvolc hadde geseit dese tale
Quam dingel gods ten selven male
En̄ maecte daer .j. cruce, sonder waen,
2520[regelnummer]
Ane die viere hoerneke saen.
Dese engel hadde .ij. vlogele, dats waer,
Diet daer maecten soe claerGa naar voetnoot3,
Dat ict niet conste geseggen wale,
En̄ sprac te hem dese tale:
2525[regelnummer]
‘God, die mi hier heeft gesent,
Heeft u ghenesen, dats bekent,
Om sijns apostels bede,
Van al sduvels mogenthede,
Ende van al siere bedriechnessen;
2530[regelnummer]
Dat ghi des niene selt messen,
Hebbic u sekerheit ghedaenGa naar voetnoot4
Metten cruce, dat ghi hier siet staen.’
Doen sprac dingel voert mettien:
‘Wildi uwen god sien,
2535[regelnummer]
Die ghi hebt anebeedt tote hareGa naar voetnoot5?
Ic salne u toenen openbare,
Maer en vervaert u niet,
SechentGa naar voetnoot6 u als ghine siet,
Sone deert hi u niet, sijt seker des.’
2540[regelnummer]
Doen toendi hem .j. die suarter es
Dan noit moer van moriane.
Die duvel daer ic af vermaneGa naar voetnoot7
Hadde enen langhen baert;
Sijn haer hinc hem neder waert
| |
[pagina 550]
| |
2545[regelnummer]
Tote sinen voeten, dats waerhede.
Sine oghen waren vierech mede;
Het voerGa naar voetnoot1 oec ute sinen monde
Grote vlamme ter selver stonde;
Ute sinen noselockenGa naar voetnoot2 drancGa naar voetnoot3
2550[regelnummer]
Sulfer en̄ vier, dat sere stanc.
Hi hadde oec .ij. vlogele twaren,
Die scerper vele dan elsenen waren,
En̄ hem waren sine hande gebonden
Met geloeyenden ketenen tien stonden
2555[regelnummer]
Achter op sinen rugghe doe.
Doen sprac hem dingel ons heren toe:
‘Om dat ghi des apostels gebod daedt
Salic u laten gaen ongescaedt.’
Doen hi daer ongebonden was,
2560[regelnummer]
Gheboet hi hem alsic las
Dat hi voere, sonder beide,
In die woestine met haestecheide,
Alse hem dapostel hadde bevolen,
Ende daer bleve sonder dolen
2565[regelnummer]
Ghebonden toten doemsdage,
Dus voer hi wech met groter clage.
En̄ dingel ons heren sekerlike
Voer oec henen haestelike
Alse hi die benedixie hadde gegeven.
2570[regelnummer]
Die coninc, en alle die daer bleven
Sijn ghedoept als ghi hoert dus,
En̄ die coninc pollemius
Heeft sine crone ghelatenGa naar voetnoot4
En̄ volchde st. bertelmeeus stratenGa naar voetnoot5.
|
|