Die Dietsce Catoen
(1845)–Anoniem Duytschen Catoen, Den–
Auteursrechtvrij
[pagina 15]
| |
Die Dietsce Catoen.aant.Prologhe.
Die ghene, die in haren sinne
Draghen waerlike minne,
Si maker af rime ende liet.
Der minnen so en draghic niet;
5[regelnummer]
Want mi es al dat vergaen
Dat ter minnen mach bestaen.
Die wile dat ic minne droech,
Als ic die minne sach ic loech:
Nu haticse al in minen sinnen
10[regelnummer]
Die minne draghen ende minnen,
Ende hebbe gheleget minen moet
Ane die ghene die sijn vroet.
Eer ict dede seide een mijn vrient:
Gheselle die der wijsheit dient,aant.
15[regelnummer]
Dat hijs betren loen ontfaet
Dan die ter minnen dienste staet.
| |
[pagina 16]
| |
Hier om hebbic des begonnen.
Si hebben onrecht dies mi veronnen.
Nu biddet alle met mi Gode,
20[regelnummer]
Dat hi mi sende sinen bode,
Die mi wise ende lere
Hoe ic mi ter wijsheit kere,
Alse die vroet wille wesen.
Een boec es, dat die clerke lesen
25[regelnummer]
Als si eerst ter scole gaen,aant.
Die hen wijsheit doet verstaen
Vele meer dan enich doet.
Hier om peinse ic in minen moet,
Dat icker u bi wille leren
30[regelnummer]
Hoe ghi u herte selt bekeren
Ter vroetheit. Nu merct dan
Wiene maecte. Het woonde een manaant.
Te Rome wilen eer,aant.
Die der wijshede wiste meer
35[regelnummer]
Dan ieman die levet nu:aant.
Hi hiet Catoen, dat seggic u,
Die hadde een kint, dat hiete also.
Al dat hi dede des was hi vro.
Alst metten kinde was vergaen,
40[regelnummer]
Dattet mocht onthouden, saen
Riep hijt ende sprac tot hem:
‘Men seghet, sone, dat ic bem
Wijs ende vroet: nu merc dan,aant.
| |
[pagina 17]
| |
Ic sal di leren dat ic can.’
45[regelnummer]
Doe seidi ende begonste aldus:
‘Si Deus est animus.’
|
|