Een devoot ende profitelyck boecxken

N^o. CLXXXI.

1.
Alle mijn gepeys doet mi so wee
Wien sal ick clagen mijn verdriet
Die sonde en || wilt van mi niet scheen
Ay lacy wat is mi ghesciet
Al pooge icker om this al om niet
Si is altijt in minen ooghen
Dus moet ick singen dit druckelijc liet
Och sonde ghi doet mi dooghen.
2.
Wie sal mi gheuen een troostelijck woort
Oft waer sal ic henen gaen
In menschen is nu gheen consoort.
Ter noot sijn si mi af ghegaen
Het cost mijnder herten soe menigen traen
Dat vleesch doet mi seer schoon verstaen.
Mer ic vinde mi aldus bedrogen
Want ic vint nu al gheloghen.
3.
Een weynich een ende dat alleen
Eest dat mi noch hopen doet

[p. 213]

 

⁺

 

Dat pure woert ende anders gheen

 

Dat verhuecht mi sin ende moet.

 

Het vloeyt al wter godheyt soet

 

Het maect den mensch wel gemoet

 

Het doet wech suchten en beuen.

 

In steruen doetet leuen.

 

4.

 

Conde ic nu sceppen in dese vloet

 

So mocht ic al ghenesen

 

Dat nu is quaet soude sijn goet

 

Dan soude ic vrolijc wesen

 

Tis al om niet hoort dit bediet

 

Want int gelooue niet en geschiet

 

Ten baet gelachtert noch gepresen

 

Het moet altijt sonde wesen

 

5.

 

Ghi sijt mijn God/ ghi sijt mijn heere

 

Ghi sijt mijn troost/ mijn toeuerlaet

 

Van alle quaet moechdy mi keeren

 

Ende ooc gheuen goeden raet ||

 

Ghi sijt daer alle mijn hope aen staet

 

V mogentheyt niet en vergaet

 

Mijn lof/ mijn prijs/ ende ooc mijn eere

 

Hoe wijs sijn si die dat wel leeren

 

6.

 

Ghi sijt die wech/ ghi sijt dat leuen

 

Ghi sijt die waerheyt bouen al

 

Die vader heeft ons v ghegeuen

 

Ghesonden in dit aertsche dal

 

Ghi sighet die voer ons vechten sal

 

Ghi sijt diet al versoenen sal

 

Ende ons vercrigen goeden vrede

 

Van al dat Adam oyt misdede.

+ Fo. Ci.^r-Fo. Ci.^v