Een devoot ende profitelyck boecxken
(1889)–Anoniem Devoot ende profitelyck boecxken, Een–
Auteursrecht onbekend
[pagina 124]
| |
ℂ Op die self wise/ oft op Met vruechden willen wij singhen1.
ICk wil mi gaen verbliden
In Iesus minne soet
Hi sal mi leeren liden
In hem vindick alle goet
Conde ick mi daer toe keeren
So waer mi wel gheschiet
Hi soude mi so wel leeren
Bekennen mijn arme niet
2.
Sal ic ter minnen comen
Ick moet mi leeren steruen
Natuere eest onghewone.
Si wil den gheest bederuen
Mocht ic die minne Gods verweruen
So waer mi wel geschiet
Hi soude mi so wel leeren
Bekennen mijn arme niet
3.
Nature heeft mi bedroghen
Al in dit doncker dal
Den tijt is mi ontuloghen
Ick en weet niet waer ick sal
Ick prise die minne bouen al
Altoos wat mijns gheschiet
Hi soude mi so wel leeren
Bekennen mijn arme niet
4.
Wil ick ter minnen comen
Ic moeste ootmoedich wesen
Anders soude mi luttel vromen
Mijn bidden ende mijn lesen.
Conde ick natuer ghebrengen tot desen
So waer mi wel gheschiet
Hi soude mi so wel leeren. &cet.
5.
Ick wil mi gaen verliesen
In Iesus minnen gloet
Ende God gaen verkiesen
So mach ick wesen vroet.
Iesu neemt mi in v behoet
So wort mi wel gheschiet
Hi soude mi so wel. &cete.
6.
Die minne is ghenadich
Die al wt Gode groeyt
Si maect den mensche ghestadich ||
In liden in haren moet
Een herteken dat wt minnen gloeyt
Hem is so wel gheschiet
Hi soude mi soe wel leeren
Bekennen mijn arme niet
|
|