Een devoot ende profitelyck boecxken

[p. 44]

⁺

+ Fo. xv^v-Fo. xvi.^r

N^o. XXIII.

1.
EEn edel vrouwe van hoogher aert
Si heeft mijn herte beuaen
Och scoonder nye gheboren wert
Wonde si mi te dienste ontfaen
En dathaer bequaem mocht sijn
Ic bleue haer met trouwen bi.
Alle dat leuen mijn.
2.
Scoonder wijs ic nye en sach
Al onder des hemels throon
Si is die mi vercrigen mach ||
Hiernae der enghelen loon
Och woude si mi ontfaen
Met haerder ontfermherticheyt
So waer mijn trueren ghedaen
3.
Die vrouwe is so duechdelijc
Si staet soe vast in mi
Want si troost mi so vriendelijc
Ende maect ons van sonden vri
Si is mijn toeuerlaet
Altijt als ic in trueren ben
Gheeft si mi goeden raet.
4.
Om haren wil so wil ic gaen
Ende begheuen mi
Ende bidden dat si mi bi wil staen
Ende vertroosten dat herte mijn
Dwelck is met drucke beuaen
Om dat ick in mijn ionghe tijt
Mi nyet en keerde te gode waert.
5.
O maget alre maechden vrou
Ick bid v doer v ootmoet
Dat ghi ons verwerft met trou.
Aen Iesum uwen sone goet
Ghewarigen peys en vrede
Dat ick met rusten leuen moet
Hier ende in alle steden
6.
O vrouwe der driuuldicheit
Ick bid v doer ootmoet
Dat ghi die menichfuldicheit
Van minen sonden af doet
Ende dat ghi ter lester vren
Mijn siele bi v brenghen moet
Daermen leeft sonder trueren
7.
O moeder der bermherticheit
Siet aen den groten noot
Die daer so menich mensce lijdt
Al vanden oerloghe groot.
Ende verdreuen in swaer verdriet
En verliesen haer goet so deerlic
Coemdy hem te trooste niet.
8.
Ick bidde allen herten reyn
Dat si helpen bidden mi
Mariam die suuerlike fonteyn
Dat si peys makende si
Van deser oerloghen groot
Mochten wi haer hulpe verweruen
Wij en hadden gheenen noot.