Deus Ex Machina. Jaargang 5

[p. 365]

Vanwege de motregen en zijn geur

honden bezien vanuit geparkeerde wagens of
aan de leiband van voorbeeldige voetgangers
die mooi en kaarsrecht het voetpad bewandelen,
de vrijheid.
hier geldt alweer het recht van de sterkste
de lucht raakt overtrokken, er kleven grijze
flarden aan die ergens in een laatste zichtpunt
- het is veeleer een zichtlijn - versmelten
met de verdere gronden van ons bestaan.

een bovenaards huis is me verstopt,
maar ik denk dat er geen muren zijn.
ik denk dat ik weet dat er geen muren zijn.

een bovenaards huis is me verstopt denk ik.
ik weet dat er geen muren zijn en dat ik
dit denk.

de honden blaffen niet meer.
de auto's zijn nergens aangekomen.
de auto's zijn enkel voorbijgereden.
het motregent - alles is gebarsten -
en het ruikt ernaar.

[p. 366]

 

er is nu ook de wind. hier zegt men

 

de wind. een wereld is niet eenzaam,

 

niet altijd, de huizen zijn ook soms

 

bewoond.

 

 

 

de wind komt zich uitschudden, de voetgangers

 

zien het niet. nu zijn ze huisbewoners in een

 

andere wereld, hun huis. hun auto's,

 

er zijn vele werelden.

 

 

 

ook de wereld heeft er een.

 

of misschien ook verschillende.

 

 

 

één huis blijft verborgen.

 

misschien omdat het zonder

 

muren is.

 

 

 

de werkelijkheid is onkenbaar

 

men weet enkel dat ze bestaat.

 

men weet enkel dat ze herkenbaar is.

 

de werkelijkheid is onkenbaar

 

zolang de mensheid herkenbaar is.

 

de mensheid verbergt de werkelijkheid.

 

als alle mensheid verdwenen is

 

zal de werkelijkheid kenbaar zijn.

 

in de grond van deze aarde

 

die dan niet langer de wereld is

 

in de mossen, de bomen, de planten

 

die dan niet langer geplant zijn.

 

 

 

zonder ons is alles werkelijkheid.

 

met ons, alles bedrog.

[p. 367]

 

de werkelijkheid is nooit te kennen

 

men kent enkel haar bestaan.

 

wij zullen vervliegen in de tijd.

 

de tijd met ons.

 

de werkelijkheid zal vereeuwigd worden,

 

het licht zal uitsterven.

 

 

 

de werkelijkheid zal dan enkel

 

kenbaar zijn aan haar werkelijkheid

 

of misschien aan de bevrozen kilte

 

van ijslagen die haar dan zullen bedekken.

 

 

 

dan pas zouden de auto's kunnen stoppen

 

de voetgangers alles kunnen verlaten,

 

dan pas zouden de honden kunnen gelost

 

worden.

 

maar de auto's zullen vastgereden zijn

 

de voetgangers doodgevroren

 

en de honden ook.

 

 

 

de werkelijkheid neemt pas haar begin

 

bij het einde van ons zijn.

 

de huizen zullen ook verdwijnen.

 

zij zijn niet van deze aarde.

 

 

 

er zijn nog vele andere werelden.

 

 

 

één verborgen huis kennen we.

 

alleen, weten we het niet.

 

 

 

HANS DE GREVE, Assenede - 1981 CR