Delfschen Helicon ofte grooten Hollandschen nachtegael

[p. 57]

Nieuw Liedeken,

Stemme: Als 't begint.

KOmt mijn schoone Veld-Godinne,
Komt voldoet mijn wil,
Gaen wy bey ten Boschwaert inne:
Blust mijn vyerige minne,
Ick sal zwijgen stil.

Wel Heer, soud gy sulke dingen,

Gaen op mijn vermoen?
Dat sal wel een ander doen,
Wilt u lust bedwingen,
Want gy zijt te groen.

Hoe komt schoone herderinne

Dat gy my dus haet,
En mijn Trouw en Min versmaet,
Wilt gy weder-minne,
Eer het valt te laet.

Ick ben al te slechten Vryster,

Om te zijn u deel,
Ick ben Boers en gy zijt Eel,
Ick ben arm en bijster,
En gy hebt te veel.

Ick sal u voogdesse maken,

Van mijn schat en goet,
Daer toe Vrou van mijn gemoet,
Wilt gy u liefde staken,
Aen mijn slechten bloet.

Wel Heer, al uw' schoone woorden,

Ach ick als de windt;
Ick moest sot zijn of verblint,
Wat ick aen u beloofden,
Eer gy my weder mint.

Ach liefste straf en te wrede

Gy u dienaer siet,
Hoort mijn klachte nu ter tijd,
Ick heb lang door rede,
U uyt jonst bevrijt.

Wel Heer wilt mijn beloven,

Nimmer af te gaen;
Neemt datelijk dit vermaen;
Wilt my niet beroven,
Van mijn eere saen.

Ja Lief wilt my consenteeren,

In dese groene wey,
't Is hier lustig en fraey,
Doet doch mijn begeeren,
Want ick my berey.

Wel Heer isset u begeeren,

Laet ons samen gaen,
Onder dese groene Laen,
Wilt vreugt vermeeren,
'k Sal u niet afgaen.

Ick danck u Moeder der minne,

Die my hebt verhoort,
Gaet met my vrymoedigh voort,
Want mijn hert van binne,
Niet dan vreugt doorboort.