Nieuw Klaeg-Liedeken.
BLijdschap van my vliet, Laet ik my bereijen,
Om mijn Ziele verdriet, Droevig te beschreyen,
Want ik mijn jonge jeugt, Heb mijn uytverkoren,
Al mijn hoogste vreugt, En vermaeck verloren,
Barst uyt bracke dou, Ach ick smelt van rou,
Als ick overdenk met smert, Dat de schoone Vrou,
Die den Hemel wou, Mijn te plaetsen in mijn hert,
Daer op had geslagen, 't Opperst' van mijn behagen,
Die ik hiel al voor mijn lust, Is in haer jonge dagen,
My van de dood ontdragen, Naer d'oneyndelijke rust.
Ach als ik haer deugt, Haer roemwaerde zeden,
Eerbare geneugt, Wel gestelde leden,
Vriendelijck onthael, Lieffelijcke woorden,
Daer meed' meenigmael, Sy mijn Ziel bekoorden,
By my selfs veragt, En op alles agt,
Dat my van haer is geschiet,
Klaeg ik klagt op klagt, Ja zwem dag en nagt,
In een borne van verdriet, Al eer wy 't beyd' vermoe,
Ach dat de doot so spoede, U van my heeft af gerukt,
Waerom o wreede roede, Hebt gy niet in 't woede,
My met een in 't Graf gerukt.
Wat ik doe of laet, 't Voet dogs steets mijn klagten,
Mijn beminde gaet, Noyt uyt mijn gedagten,
Sit ik aen den disch, Na mijn oude wijse
Daed lijk ik haer mis, Weg dan met de spijse,
Wil ik daer van daen, Na mijn kamer gaen,
Spreken mijn gedagten weer,
Hier sag ik haer aen, Daer plag sy te staen,
Ginder sat sy by my neer,
En mijn Lief mijn waerde, Mijn deugdelijk vermaerde
Troostertje leyt nu helaes,
In de zwarte Aerde, By die haer eerst baerde,
En is daer by wormen aes.
Dan ist of mijn hert, Berst aen duysent stucken,
Dan vernieuwt mijn smert, Met mijn ongelucken,
Gaen ik tot mijn rust, Dan op 't bedde leggen,
Mijn verloopen lust, Port my straks te seggen,
Hier genoot ik vaek, Eerlijk mijn vermaek,
En o ! droeve saek, Lief mijn levensbaeck,
Waer berust uw' Lichaem nu,
Ging d'Egt ons niet bereyden,
Doens' ons te samen leyden, Een geluk en een gebaer,
Waerom in 't verscheyden, Hadden wy niet beyde,
Insgelijcks maer een Baer.
Dog bedagt ik regt, Ik en moest niet klagen,
d'Aerde was te slegt, Om dat beelt te dragen,
Sy was al te vroom, Deugdig en Godtvrugtig,
Loffelijck van roem, Heus beleeft en tuchtig,
Dus heeft haer den Heer, Opgetogen veer,
In zijn Hemelsche gebou, Daer sy haer veel meer,
Sal vermaken weer, Als sy hier op Aerden sou,
Sy leeft in genuchten, Dat ik hier niet duchten,
Wachtende vast na de uer,
Die niet en is t'ontvluchten 't eynde van al mijn suchten,
Tot dat God ons t'samen veur.
|
|
Auteursrechtvrij