Delfschen Helicon ofte grooten Hollandschen nachtegael
(1720)–Anoniem Delfschen Helicon ofte grooten Hollandschen nachtegael–
Auteursrechtvrij
[pagina 45]
| |
Stem: Stuk van den.
DIe mint die lijd veel pijn,
Hy dieder ongetroost,
Van sijn Harderinne is,
Maer 't is Medicijn,
Als men ten propoost,
Mint en wort bemint gewis,
Dan ist een vreugt,
Die meenig verheugt,
In dese soete saeck,
Schept een minnaer sijn vermaeck.
De Min en baert geen pijn,
Voor hem die sijnen wensch,
En wellust te boeten meent,
Maer sy baert veel fenijn,
Ydel is den Mensch,
Die hem de Min vergeet,
Als den wellust vergaet,
Verkeert de Min in haet,
Een korte soetigheyt,
Verandert dan in bitterheyt.
Een kint heeft my gewont,
Hoe wel het niet en bloeyt,
Noch gevoel ik grooten brant,
Ey die my helpen kont,
Met een soo kleynen moet,
Ick bid u doet my onderstant,
Blusch dan het vyer,
Met een soo soet playsier,
En mint die u bemint,
Want hy in u genoegen vint.
Een kindt seer lacchelijk wont,
Dat is u kinders macht,
Tijter houdt wel te pas,
Ik dacht men hier in 't rondt,
Uw's gelijk in kracht,
Geenen Herder meer en was,
En laet gy u,
Van kinders quetsen nu,
So draegt nu u eygen kruys,
Laet u roemen, en gaet na huys.
O mijn Rosetta soet,
Die u Schapen hoedt,
In de weyden in het groen,
Mocht ick nu met ootmoet,
Neffens uw' kudde soet,
Gaen gelijk de Honden doen,
Ik soude seer vreet,
Die u doen willen leet,
Vernielen en verslaen,
Voor u en uwe Schapen staen.
Hebt gy een Mannen hert,
En wilt u niet t'onrecht,
Tyter dan beklagen hier,
Gy werckt u eygen smert,
Als een kudde seer slecht,
Dat men speelen siet in 't vier,
So soeckt gy,
Te speelen oock met my,
Maer ick vlied dese schant,
Eer ick aen u niet verbrant.
O mijn Rosetta vroet,
Die u Schaepkens hoed,
Ende leidet hier en daer, Gy zijt dog het spoet,
Daer ik met ootmoet
Altijt sal volgen na, Mijn dartel vee
En sal u doen geen leet,
Mijn Schaepkens die zijn nu,
So wel genoegt met u.
U Schaepkens voor u drijft,
Tijter dat 't u lust,
Dat sy weyden wel gemoet,
Maer gy nu achter blijft,
So sal ick ongerust, Denken dat gy
peyst en doet,
So gy my na
Wilt volgen waer ik ga,
Ick sal al doen ik 't noy,
Mijn schaepkens drijven in de koy.
Waerom siet gy so schu,
Siet gy niet hoeder,
Uwen Oy en mijnen Ram,
Festeert sonder gruw,
Daer gy van de bant,
Hebt genoten menig lam, Voor sijnen wint,
En wens ik maer voor 't minst,
Dat gy my geeft te loon,
| |
[pagina 46]
| |
't Gevoelen van u Lichaem schoon.
Och neen, neen Tyter neen,
Dat het vier raeckt aen,
Lichtelijck wel schade lijd,
Mijn Oyen zijn gemeen,
Die daer weyden gaen,
Uwen Ram daer van besnijd,
Al is uwen Geest,
Verandert als een Beest,
Mijn edel Ziele leeft,
Die meer verstant en reden heeft.
Den Herder onse Godt,
Die liefde ende eer,
Uwen Geest bevangen heeft,
Die wens ik voor een Lot,
Schoon Rosetta wanneer,
Gy my op 't Velt begeeft,
Dat gy altijt, Voor schanden zijt bevryd
En niemant niet gerieft,
Voor dat het het'nen mijn gelieft.
U wel beleefden gonst,
Is my aengenaem,
Tyter so het Godt behaegt,
Ik wenschte uwe jonst,
Zijt my soo bequaem,
Als t behoort die ken een Maegt,
'k Wens u anders niet,
Dan dat my eens geschiet, een eerlijcke vreugt
Die ik sal rapen uyt u deugt.
|
|