Dagboek van Gent van 1447 tot 1470. Deel 1

Andtwoorde up den zelven brief⁽²⁾.

‘Hooghe moghende prince, lieve ende welgheminde heere, wy ghebieden ons alzo onderdanichlic an uwen princhelicken persoon als wy connen ende moghen. Ende up 't inhauden van uwen vriendelicken lettren by ons ontfaen, ghescreven in u casteel t'Edynghe, den XXIX^en dach van Laumaent, mentioen⁺ makende dat ghy onse lettren aen hu ghescreven ontfanghen hebt, danof ghy ons bedanct van den grooten betrauwene dat wy t'uwaerts hebben ende dat ghy, achtervolghende onsen scrivene. up morghen wesen zult by onsen harden gheduchten heere ende prinche. die God bewaren wille, ende in onse zaken 't beste pynen te doene naer hu vermoghen, hoewel dat de zake hangt ende staet an den zelven onsen gheduchten Heere; voort dat wy zouden willen achtervolghen onse goetwillichede, zonder nyeuwichede te doene, zy u hoghe moghende, enz., dat wy u alvoren jonstelic ende vriendelic bedancken van uwer grooter vrientscepen, ende dat wy onse goetwillichede naer onsen vermoghen gheerne achtervolghen zullen ende in allen zaken

(2) Men leze eerst den volgenden brief, door de afgevaardigden der Drie Leden uit Brussel op 29 Januari aan de Gentsche bestuurders gericht.

+ f^o 85 r^o

[p. 273]

te beste doen als 't recht es, in alzo verren als wy 't volck in zulcken state beweghen ende beleeden moghen, maer omme den grooten twyfel ende onghenouchte van den zelven volcke die wy daghelicx hooren, duchten dat in dusdaneghen state nyet langhe gheduerlic zyn zal, anghesien de groote ghebreclichede daer 't langhe inne gheweest heeft ende noch es buuten rechte ende justicien, d'welcke zy lanc zo meer claghen; ende daer omme, als de ghuene die hu in gheender manieren zouden willen oft durven toezegghen zaken die wy nyet zouden connen onderhouden, ne connen wy hu gheene verzekerthede van dien ghescriven. Ooc es 't volck zeere ontpaeyt, omme dat men van mynen gheduchten Heere gheen saufconduut⁽¹⁾ cryghen en can, zegghende alwaer 't openbare oorloghe, dat men 't saufconduut sculdich ware te verleenene omme de lieden te hoorne sprekene, ende te dien daer yemendt van myns gheduchts Heeren weghen wilde sustineren dat hy gheen viandt en es deser zynder stede, by dien gheenen nood van saufconduute in dese zake, de goede lieden van der zelver zynder stede diene hauden over haren natuerlicken heere ende prinche ende van zulcken viandtscepe nyet en weten, noch van dien eenich mentioen maken ende bidden Gode dat die nemmer meer gheschien moghen, ne begheeren 't saufconduut nyet in 't wel verstaen van elcken te zulcker meenynghen, maer omme de ghebreclicheden die, boven den toezegghene hier binnen deser stede hemlieden toegheseyt by twee rudders⁽²⁾, gheschiede onlancx⁺ binnen der stede van Dendermonde; ende oock omme te scuwene de beletten die eeneghe absente en fugytiven deser stede zouden moghen doen, den ghedeputeerden die men zenden zoude, ende mids desen redenen, 't volc van deser stede ne zoude willen zenden eeneghe ghedeputeerde noch de zelven trecken zonder

(1) Een vrijgeleide voor de Gentsche afvaardiging van 18 burgers.

(2) Het gegeven woord van Colaart van der Clyte en Geeraard van Ghistel aan de Pottere, Sersanders en Sneevoet, dat zij ongestraft zouden zijn, en de verbanning tegen hen te Dendermonde door den hertog uitgesproken, zie blz. 125.

+ f^o 85 v^o

[p. 274]

't saufconduut; ende es zeere verwondert dat de drie Leden tslands van Vlaendren omme 't saufconduut te ghecryghene, een maent lanc uutgheweest hebben, meenende die te verbiedene⁽¹⁾. Wy verstaen oock, al ware 't saufconduut vercreghen ende onse ghedeputeerde waren voor onsen gheduchten Heere ende prince, dat zy nyet en zauden willen proposeren ter presentien van meester Pieter Baudins, meester Jooris De Bul oft eeneghe van den fugytiven. Ende voort beteekenen wy hu dat men hier altyts wat doende moet zyn, oft anders en zouden wy 't volc nyet konnen ghepaeyen. Dus, hoghe moghende prinche, enz., bidden wy alzoo begheerlic ende vriendelic als wy connen, dat hu wille believen ter welvaert van deser stede altyts 't beste te doene, ende up de aventuere wies gheschiede, ons te excuseerne, alzo wy vulcommelic betrauwen, ende zelve ons oock te hebbene over gheexcuseert, alwaer 't zo dat wy nyet meer en screven, wandt 't volck van den zinne es niet meer te willen scrivene, ghemeerct dat 't scriven, zenden ende bidden dat men heeft connen ghedoen twee of drie jaren lanc, lettel oft nyet gheprofyteert. Ende ghelieven hu eeneghe zaken ons te beveelne ten vulcommene van dien, presenteren wy ons bereet als 't recht es. Dat kendt God die uwen princhelicken persoon altyts bewaren wille in zyne heleghe bescheermenesse ende ghesondden. Ghescreven den eersten dach van sporcle.’

Hoghen edelen ende moghenden prinche, den Grave van Saint-Pol, ut supra.

t' Uwen belieften altyts bereet, Hooftmannen, Scepenen, Raedt ende beede de Dekenen, ut supra.

(1) De afgevaardigden waren naar Brussel vertrokken op 9^en Ja nuari.