Commentaar op het Hooglied

XXVJ Hoe die bruut na Gode begheert te climmen

Die bruut spreket minlike vrient
Dien alle dinc te rechte dient
Want dijn name is oli reine
In ontfermicheit ghemeine
Ende du niement wilt verliesen
Des hi dine minne wil kiesen
Ende dair an uaste uol staen
Als mine ghespele hebben gedaen
Ende niement oec te di mach comen
Dine genade ... siins gomen
Dattu hem na di wilt tien
Dair om ghif [mi h]ier te vlien

[fol. B9ra]

 

Mit minen leden te di

 

Ende maec ons uan der werelt vri

15

¶ Ende trecke mi wel uriendelike

 

Na di want wi blidelike

 

trahe me post te vj

 

In die ruke willen lopen

 

Dire saluen die ons is open

20

Hets een al[t]e grote pine

 

In minnen sonder troost te sine

 

Al heuet die salighe kerstenheit

 

Van gode alle gaue ghereit

 

Die so goet siin ende bequame

25

Ghesturt vte sine name

 

Nochtan verl[a]nghet hair zere des

 

Dat si so langhe uan hem es

 

In desen armen crancken leuen

 

Ende in so menigherhande sneuen

30

Van haren leden die noch siin

 

In noden ende in langher piin

 

Dit dwin[get(?)] dat si roepen moet

 

Trec mi na di dats mi goet

 

Hier begheert die heilige bruut

35

Sali[chli]ke te gangen vut

 

Na cristum inder dÜechden straten

 

Ende hoe si dair in hair sal saten