Die historie van Christoffel Wagenaer

¶ Hoe Christoffel Waghenaer eenen Edelman wonderlick Fexeerde.

HEt geschiede eens op een tijt, dat Waghenaer quam gaen op de straet, so ontmoeten hem een Jonck Edelman, t' welcke eenen wilden ende woesten Quant was, die welcke hem kende, so haest als hy hem siende worde, so begonst hy luyde te roepen, daer gaet den Toovenaer, daer gaet den Toovenaer, ende dit verdroot Wagenaer gants seer, ende hy en wist niet wat hy hem doen soude, om dit het best te betalen, maer hy bedocht hem seer haest een lustige boetze, te weten also: hy maeckte daer een schoone lustige Cortizano² ofte Joncvrou op den wech ende sy sprack hem seer vrientlic aen, ende gaf hem so veel te verstaen, dat hy soo verre hy lust daer toe hadde, met hem³ gaen soude, sy soude hem in als wel te wille zijn, het welc hi niet seer af en sloech, [109] maer was seer willich daer toe, ende hy volchden haer terstondt na, met grooter begeerten

2 Lees Cortizana of Cortizane (hd. Curtisana)

3 Haar, zooals misschien te lezen is

[p. 110]

tot haer, ende als hy haer dus volchden, soo leyden sy hem op een schoone ghelegen plaets, in eenen Hof, daer een cleyn Speelhuysken¹ in stondt, het welcke seer wel toebereyt was, ende een bedde in stondt, seer lustich toeghericht. Dese Joffrou trock haer Cleederen wt, den Edelman dede oock alsoo, ende wouden nv t'samen te Bedde, den Edelman was d'eerste ontcleedet, want hy haer seer begeerich was, so neemt hy eenen spronck, ende wil int Bedde springhen, soo springt hy in eenen diepen poel, die vol Menschendreck was, daer viel hy in, tot den Hals toe, doen versween die Hoere, ende den Edelman, sadt tot den Hals toe inde stront, ende hy en conde hem selven niet helpen, maer bleef also sitten, tot des anderen daechs dat daer luyden quamen die hem siende worden, de welcke hem daer wt holpen, ende sy cregen schoon Water ende maeckten hem weder reyn, doen tooch hy zijn cleederen wederom aen, ende ginc na huys ende liet Wagenaer op een ander tijt met vreden.

1 Tuinhuisje, koepel