Die historie van Christoffel Wagenaer

[p. 48]

¶ Hoe Christoffel wagenaer te Weenen compt, ende drinckt aldaer eenen goeden Dronck Wijns.

ALs nv Christoffel Wagenaer op den Wech was, om in Walslandt te trecken, so quam hy eerst te Weenen in Oostenrijck. Ende als hy daer een Herberghe sach, so ginck hy daer in, ende seyde tot den Weert, dat hy hem een Canne wijns tappen soude, het welcke den Weert dede. Ende als hyse creech, so dronck hyse in twee Droncken wt. Als hy dit gedaen hadde, vraechde hy den Weert, wat hy hebben woude, dat hy dien Avondt so vele drincken mochte, als hy conste? Den Weert eyschte een cleyn Gelt, ontrent so vele als een Mensche mochte ter redelijcker wijse verteeren. Christoffel Wagenaer gaf hem dat Gelt, ende seyde hem, hy soude vry vlijtich tappen. Den Weert dede het, ende liet hem al drincken. Als Wagenaer so vele gedroncken hadde, dat zijn gelt wel sesmael verteert was, meynde den Weert, hy hadde nv ymmers genoech. So sprack Wagenaer: Heer Weert, Ick wil nv gaen, dus laet my eenen goeden dronck noch doen wt een vol Vat, want ick daer grooten lust toe heb. [44] Den Weert dachte, eenen dronck Wijns en sal my oock niet arm maken? heb ick so veel verloren, dit en sal my doch niet vele schaden. Die Weert sprac tot hem: Hy soude gaen, ende doen eenen dronc wt het Vat. Christoffel Wagenaer ginck by het vat, ende nam het in zijn handen, ende sette het Spongat voor synen mont, ende dede eenen goeden dronck daer wt, so datter niet in en bleef dan die Heffen.

Als hy dit nv ghedaen hadde, so wischte hy synen mont, ende ginck voortaen¹, ende liet den Weert verwonderen, so langhe als hy wilde.

1 Verder