Die historie van Christoffel Wagenaer

¶ Hoe dat Christoffel Wagenaer zynen Geest Averhaen die Hant gaf,

Ende hem ghelaeft¹, dat hy des Duyvels eygen, met Lijf ende Ziel in Eewicheyt zijn woude. Ende hoe hy sich met hem verschreef², ende wat daer voort meer ghebeurde.

HIer op reyckte Wagenaer zijn slinckerhant wt het Perck, ende gafse den Duyvel, den Aep greep met zijne Claeuwen toe, ende nam die Handt met sulcker behendicheyt, ende druckte Wagenaers handt, dat hem dat bloet wt die Nagelen sprong, so dat zijn hant so seer gequest was, als oftse tusschen twee Meulen-steenen ghe[29]weest hadde. Wagenaer schreyde seer, ende suchte oock seer, hy hadde oock wel leedt wesen, dat hy alsulcx oyt begonst hadde, maer het was al Judas berou, ende van grooter pijnen viel hy inden Perc neder, ende en woude met den geest niet een woort meer spreken. Meyster Averhaen nam hem byden Hayre, ende voerde hem daer met om hooghe, ende liet hem doen weder neder vallen, also dat hem die Ribben int Lijf kraeckten. Dit getuymel en was Wagenaer niet gewoon: maer als hy mercte dat het daer aen woude³, ende so zijn moeste, so stelde hy hem te vreden, ende badt den Duyvel om genade, ende beloofde, dat hy hem gehoorsaem woude wesen? Daer op antwoorde hem Averhaen, dat hy

1 Belooft

2 Zich schriftelijk verbond

3 Dat het niet anders kon

[p. 35]

hem het Handtschrift soude gheuen, het welcke hy met zijn bloet op Maechden Perckament schrijuen soude, so woude hy hem oock een geuen, op dat sy beyde te beter mochten versekert zijn? Wagenaer antwoorde: Ja. Daer toe nam hy terstondt een Penne, ende Maechden Perckament, twelck hem Averhaen al ghereedt daer langde, ende nam van zijn eygen bloet, het welcke wt die ghequetste hant was gecomen, ende schreef dese navolgen¹ woorden: Ick Christoffel Wagenaer studiosus, bekenne met dese mijne eyghen Hantschrift, ende doe kennelijck alle Duyvelen, die binnen ende buyten der Hellen zijn, also ick eenige tijt in de vrye Consten ghestudeert hebbe, bevinde ic het altemael enckel Kinderwerck te wesen, so en hebbe ick door hulpe van menschen niet hooger in dese Conste connen comen, ende also ick niet ghedacht en hebbe daer by te blijuen, maer hebbe willen ondersoecken, niet alleen Natuerlijcke, maer oock onnatuerlijcke² dinghen, van alle [30] heymelijcke ende verborghen Consten.

Eerstelijck, vanden Loop der sterren, ende die Eygenschap der seuen Planeten, ende andere dinghen meer, gelijck als mijnen Heer Faustus oock gheweten heeft. So heb ick alsulcx by die Helsche Geesten moeten ondersoecken, ende hebbe my daer toe ghesocht eenen Geest, die in alles seer Constich is, ende my dat alles leeren wil, den welcken hem laet noemen Averhaen, so belooft hy my te dienen tzy by dage oft by Nachte, ende dat hy my persoonelijck altijt seluer verschijnen sal, off ten minsten alst den noodt niet en voordert, een van zijne Dienaers in de gedaente van een Armadillis³ verschijnen sal.

Ten Tweeden, dat hy my alles seggen sal, wat ick hem

1 Lees Dese navolgende

2 Bovennatuurlijke

3 Naam van een dier, op eene schildpad gelijkende

[p. 36]

vraghe van Aerdtsche ende Helsche saken, vande Geesten ende haren Aenhanck, ende hoe vele haerder is, ende hoe sy heeten, ende wat ick hier van vraghen can.

Ten derden, dat hy my sal geuen Const ende Wetenschap alder Natuerlijcke dinghen, also dat my niemant met disputeren ouerwinnen en can, ende dat hy my in alle Geometria, Astronomia, Astrologia, Alchimia, ende Medicina, vlijtich sal onderwijsen, also dat ick by alle Man in grooten aensien ende in grooter Eeren gehouden worden sal.

Ten vierden, so ick met mijne Const niet Gelts genoech en can verdienen ofte becomen, dat hy my als dan gelts genoech geuen ende verschaffen sal, om alle Pracht ende Hovaerdije daer mede te drijuen, waer dat ickt begheere.

Ten vijften, dat so ick het begheere, hy hem in een vlieghende Peert maken sal, ende my in corter [31] stont in eenich vreemt Lant brengen sal, waer ick het begeere, ende schadeloos weder t'Huys.

Ten Sesten, dat hy my alsulcke Vrouwen ende Jonckvrouwen sal tot mijnen wille brenghen, als ick begheeren sal.

Ten seuenden, dat hy my alle verborgen ende heymelijcke Schatten, die onder der Aerden mochten ligghen, wijsen ende openbaren sal.

Ten achten, dat ick alle gedierte, het zy swemmende, loopende, oft vliegende, als ick het sie, terstondt crijghen mach.

Ten negenden, dat my Niemant aen mijn Lijff eeniche quetsuere ofte schade doen can.

Ten thienden, dat ick alderley Consten sal connen bedrijuen, t' zy tot vermakinge van eenich geselschap, ofte anders hoe ick het begheere, ende dat hy my alle dese voorgeschreuen dingen sal houden onbeschadicht¹ 30. Jaer

1 Zonder mankeeren

[p. 37]

lanck. Hier tegen segghe ick hem toe, ende verbinde my hem met dese mijne eygen Hant, na die 30. Jaren, met Lijff ende met Ziel eewichlijc, Also dat hy alsdan sal macht hebben te doen met mijn vleysch, bloet, ende gebeente, Huyt ende Hayr, wat hy wil. Hier mede versegge¹ ick Gods barmherticheyt, begeere in Eewicheyt gheen Deel int Rijcke der Hemelen, maer wil met mijnen Gheest Averhaen in dat Helsche Vuyr, die smerte ende pijne der Hellen eewichlijc lijden. Tot versekeringe van desen, so heb ick dit met mijn eygen Hant geschreuen, ende tot meerder versekeringe met mijn eygen Bloet ende Hant onderteyckent, etc.

1 Doe afstand van