Die historie van Christoffel Wagenaer

[p. 17]

[10] ¶ Hoe D. Faustus synen Dienaer inde Swarte Conste beter onderrichte, om op een ander mael tot sulcken Ongheluck niet weder te comen.

ALs nv Christoffel Wagenaer also een stompen Voet¹ gecregen hadde, ende den Duyvel wt zijn Net ontcomen was, het welcke hem Godt sonder twijfel tot een goede waerschouwinghe heeft laten geschieden, op dat hy van zijn quade voornemen mocht afstaen. Also Godt niet en wil dat yemant verloren gae, maer dat hem een yeghelijck tot Boete bekeere. So hadde Wagenaer nv voor hem genomen, voortaen sulcken Apenspel niet meer te bedrijuen, maer voortaen in zijn studio Philosophico voort te vaeren, ende die Medicijne by der hant te nemen, daer in hy seer wel ende vlijtich ghestudeert hadde, ende vele Menschen geholpen, sonder dat so was hy oock wel ervaren in die Alchimie ende Distilier Const, het welcke hy van D. Faustus geleert hadde. Hy conste veel heerlijcke Medicijnen, als Olie, Pulver, ende ander costelijcke Wateren bereyden, de welcke andere Medicijns onbekent waren. Hy conste oock wt alle dingen, het was wattet wilde, dry dingen maken, als Oly, Zout ende Water, ende andere dierghelijcke dinghen meer, het welcke te lanck soude zijn om te verhalen. Hier op verliet hy hem, ende dachte hem na zijns Heeren doot hier mede te geneeren, Maer Meyster Marten, de welcke daer niet wel mede te vreden en was (want hy dachte door hem noch meer andere Sielen te winnen) hiel derhaluen weder by hem aen, ende quam op eenen Tijt ongeroepen by [11] hem, ende hadde eenen Sack met Croonen aenden Hals hangen, ende hadde oock een huypsche duytsche pijpe² by hem, ende speelde daer een Galiaerde op, ende vermaeckte hem lustich, waer in Wagenaer groote genuechte hadde. Also quam hy weder

1 Geknotte voet, een stompje

2 Fluit

[p. 18]

in een ander meyninghe, also dat hy daer niet van aflaten en woude, maer daer by blijuen, ende ginck daer op by synen Meester Faustus, ende badt hem dat hy hem doch wat beter woude onderwijsen in de Swarte Consten, dwelck hem Faustus beloofden te doen, ende hiete hem tsanderdaechs wederom comen. Maer Wagenaer en conste des nachts nauwelijcx gheslapen, sulcke groote begeerte hadde hy om daer van onderricht te zijn, hy stont derhaluen des morgens vroech op, ende ginck tot synen Heere, de welcke gants truerich op zijn bedde lach, want nv op 14. dagen na synen Marter-dach¹ voorhanden was, dat hy zijn jammerlijc ende ellendich leuen soude eyndigen. Wagenaer in zijn Camer comende, groete hy hem, ende vermaende hem van de voorgesproken belostenisse. Faustus dit half vergeten zijnde, begeerde dat hy soude wachten tot den Middach. Maer Wagenaer was so Nieusgierich, dat hy so lange niet wachten en conste, maer hielt al euen stijff aen, hoe wel dat Faustus nv wel andere gedachten hadde, ende in zijn herte leetwesen van zijn groote misdaet, so heeft hem doch de duyvel altijt verhindert zijn zonden recht te bekennen, So voer hy op² in zijn Bedde, ende nam zijn Constboeck ofte Toouerboeck, ende leyde hem dat voor, ende expliceerde oft verclaerde hem alle Punten, die hem swaer dochten te wesen, bewees hem ooc met Exempelen, leerde hem oock beter voor hem sien, op [12] dat die Geesten hem aent Lijf niet meer en souden connen beschadigen. Doch beval hy hem, dat hy ghene Gheesten wederom en, soude Citeren, of tot hem roepen, so lange als D. Faustus leefde. Ende dit moeste hy hem vastelijck belouen, hoe wel het hem swaer dochte so lange te wachten, so heeft hy hem nochtans onthouden³,

1 Marteldag, de dag waarop de helsche pijnen zouden beginnen

2 Ging hij overeind zitten

3 Ingehouden

[p. 19]

ende verwachtende met grooter begeerten zijns Heeren doot.