Bzzlletin. Jaargang 32

[p. 49]

Atte Jongstra
Huwelijk uitgelezen

Wilde open voor je zijn, mijn bladen aan
het licht van a tot z, zodat je mij kon lezen.
Je had het voorwoord uit, zag licht in
de historie, misschien een happy end,
vond veel te lachen bovendien. Elke
avond voor het slapen ging je verder,
tot de slaap je halen kwam. De lieve
glimlach om je mond bij 't eerste snurkje,
God wat hield ik toen van mij.

Ik heb me leren haten na je deeg'lijk
onderricht. Je vond passages die je
deden kotsen, een hoofdstuk dat je
razend maakte - toen werd het
tekstverklaren, Freud, hij leve hoog!
Wat mijn ouders ooit begingen, wat ik
zelf misdeed, mijn schaduw die je
plotseling zag. Je las geen letter meer,
mij had je uit.

Heb ik me toen in dicht beton gegoten,
meters dik de muren, op alle vier de torens
mijn afweervuur gezet. Nacht aan nacht
het vallen van je bommen, ik schoot
terug, gericht. Het was Endkrieg, puin
alom, ijzer, bloed. Zodanig omgewaardeerd
ons uitgelezen huwelijk, geweldig in
verkeer geraakt, op 't roemloos pad naar
wederzijdse overgave.

Eén bladzij lezen nog! In naam van wat we
eens begonnen. Ergens in mij huist nog
licht:
Neemt gij... Ja, ik wil!
Als ik mij open krijgen kan.

[p. 50]