Bzzlletin. Jaargang 30

[p. 105]

Rein Bloem
Een bron

De Taag heb ik alleen in Spanje gezien. De bron van de rivier is mij eveneens ontgaan en naar dat dorp kan ik fluiten, zo mooi als het klinkt.

Zelfs de bron van de Amstel heb ik als geboren Amsterdammer nimmer bereikt.

Waarschijnlijk ligt dat aan de plas van Botshol. Daar heb ik mijn jeugd doorgebracht, met de riemen die ik toen had.

Mijn doel was de roerdomp, die vogel verscholen tussen de lissen, met het klagelijke geluid dat mij lief was.

Enige spaarzame roeiers hadden hem ook gezien en ze spraken ervan. Geen roerdomp in velden en wegen. IJsvogels ja, in Limburg talloze keren.

Veel bronnen gelezen en overgeschreven, maar de werkelijkheid ging aan mij voorbij.

Nu wordt het tijd een nooit gepubliceerd vers te verraden: een eenzame bron nabij een gehucht, te weten Aleyrac.

Een bron
daar was het om
begonnen

steen na steen
met passen afgemeten
rees het werk

en voor de eeuw
om was dampte het schip
in de brem in de netels het water
inkluis.

De bouwheren
brokkelden deeg
in een nap in een kroes
in een kom.

Tijdens het kabbelend
schaften wees één
de man der voluten:

eendere haanlijn
herhaalbare zenuw
dierlijke nerf
verspringende krul.

Met oog voor de aarde
zei die in een opwelling
o zo luchtig:

de bron blijft bestaan
en de kerk zal groen uitslaan
beven in de soppende grond

en uitlopen nee
monden in de ruïne

zo niet de bron.

Rein Bloem (1932) is dichter. Zijn laatst verschenen bundels zijn De troost van de pelgrim (1997) en Roman (1998)