Bzzlletin. Jaargang 20

[p. 74]

Theo van Baaren
Light verse

Evenals C. Buddingh' met zijn Gorgelrijmen, heeft Theo van Baaren naast zijn poëtische werk altijd ‘light verse’ geschreven: kwatrijnen, limericks, ballades, etc. Het beroemdst daarvan (in ieder geval in de vriendenkring maar toch ook daarbuiten, want zelfs op muziek gezet voor het zangkoor ‘De Maastreechter Staar’) is de ‘Ballade van de bezemsteel’, dat elders in dit nummer is afgedrukt.

In 1988 stelde Theo van Baaren een manuscript samen voor een bundel light verse, die hij de titel ‘De droomhaas’ gaf. Hieruit zijn de volgende gedichten gekozen.

‘Kees Buddingh' schrijft: “Het is vaak heerlijk te rusten in het gras dat je ergens over hebt laten groeien.” Jazeker, maar toch altijd eerst even kijken, of je er geen addertje onder hebt laten schuilen.’
(Theo van Baaren)

[p. 75]

Oranje bloost...

Oranje bloost de nachtegaal
de vale heide over,
de duizendpoot
bloeit geel en rood
onder het kale lover.

Het meisje dat mijn knie bewoont
eet bitterchocolade,
ze kust en bijt,
ze kauwt en vrijt
en zeurt om limonade.

De nacht valt als een vaatje inkt
over haar bruine ogen.
De windraaf kraakt:
Geraakt, geraakt!
verrukt en opgetogen.

De ooievaar maakt even halt
op doortocht naar het Zuiden
en denkt: hoe mooi
in 't heidehooi
een meisje te verleiden.

De wind geeft aan een dorre tak
de reuzenzwaai ten beste.
Het wit konijn,
als pluche zo fijn,
roept ‘hora est’ ten leste.

[p. 76]

Hulde aan de Schoolmeester

De olifant,
't is interessant
draagt zelden zijn paraplu in de hand,
zoals de mens en veel andere dieren,
maar met gratie en durf
houdt hij die in de slurf
die daartoe voorzien is van spieren.

De koeien

De koeien lezen graag theologie.
Terwijl ze traag het sappig gras herkauwen,
de lompe poten vroom tezaam gevouwen,
ontdekken zij in stomme adoratie
het eeuwig leerstuk der predestinatie.

De koeien houden veel van dogmatiek.
Ze overdenken ijverig de vragen
van Heidelberg. Terwijl zich hun vier magen
gestadig vullen, peinzen zij met ronde
koe-ogen over het probleem der zonde.

Een dominee in Groningen
bewoonde zeven woningen;
in elke was hij met één vrouw
de andere zes een nacht ontrouw
behalve op Driekoningen.