Bzzlletin. Jaargang 17

[p. 49]

Koenraad Goudeseune
Gedichten

's Morgens in de spiegel verbetert zij met rouge
haar leeftijd: de som van kalenders waarvan ze geen
enkele dag heeft afgescheurd. Na veertig jaar moet
zoiets duren. Zwart potlood tekent ogen op hun plaats,

die dan pas kijken of ze er goed uitzien. Ze verruimt
haar blik met schaduw. Roze op haar wangen om wat
beschamend blijft. Bij nader inzien ziet ze niets.
De dag telt uren.

Foto's zonder haar

Aanvankelijk ben je er nog wel, vandaar,
maar gaandeweg wil het beeld niet langer
van jou weten en toont meedogenloos
waar je voorbijkwam: een rij bomen

die zich nauwer bij elkaar gaat voelen;
het einde van een laan. Perspektief
wil je er vooralsnog bij betrekken, doet
domweg alsof je daar te wachten staat.