Bzzlletin. Jaargang 17

[p. 67]

Max Niematz
Gedichten

Koffietijd

Tussen één vlieg en geen is
het verschil niet zo groot,
dacht ik bij een kop koffie, die
ik niet dronk, het uur van de
dag, dat ik niet kon bepalen.

De goede jaren achter de rug
waarschijnlijk, en een mond, die
proeft, hoe het is om niet te
proeven, gif, dat je voorbijgaat,
een drinkbeker aan scherven.

De vlucht der elf vogelen ge-
ronnen in de hand, binnen of
buiten het onverschil der muren,
het verschil tussen niets en
niemand beperkt tot het nodige.

Morgen

De mierennesten komen tot leven,
de hellingen stromen leeg,
het land komt tot stilstand bij
mijn voeten, leerachtig, uit-
gemergeld, bleek, twee zwarte
runderen komen aangedreven,

de een getatoeëerd, de ander
met krijt in snijvlakken
verdeeld. Ik, die kan zeggen,
ik heb de wereld doorkruist
en heb haar gevonden, ze is me
een vlieg, ik verklaar haar

de oorlog, ik ben mans genoeg
voor een moedermoord. De dieren
sperren de muil. Tussen wijs-
vinger en duim hou ik haar
tegen het licht, broos leeg-
gewicht, wonder van Morpheus.