Bzzlletin. Jaargang 15-16

[p. 91]

Anton Ent
Drie verzoekingen

I.

Gebroken is je naam en hij ontbreekt
waar ongebroken namen helend staan.
Kou en zwartheid dagen uit. Schrijf. Dan
vangt jouw heerschappij van noemen aan.

Ongenoemd wil ik de koning zijn. Ik ken
de opdracht van de witte heerseres
en zij alleen kan maken wie ik ben:
leegheid vergt een warm en duur proces.

II.

Een hoge berg biedt helder perspektief
aan wie zich werpt. Wie zich laat dragen
steelt de show. Het hoe blijft onbekend:
vogels moeten niet naar veerkracht vragen.

Een felle gier valt soms te pletter
op gestolen goed, ik zoek geen kracht
in zwartomrande man en valse macht,
delg de genade van zelfs één letter.

III.

Hij breekt zijn naam wie niet meer schrijft.
Elastiek en veters worden zijn succes.
Ik bied de hoogste trede van het bordes:
kniel neer opdat mijn oog uw wit verdrijft.

Liever dan uw komen zie ik thans uw gaan,
nu mijn vorstin, rein als de eerste tred
in verse sneeuw, de mens tot leegheid
breekt en heelt door het afzien van de naam.