[Vervolg De regressieve poëzie van Jan Hanlo]
vervolg van 79
Over kinderen
ieder kind ruikt afgebrand
voor wie zullen wij knielen
‘Afgebrand’ ruikt meestal niet lekker, maar zal in combinatie met ‘steriel’ gelezen moeten worden als een aanduiding van de smetteloosheid, de absolute zuiverheid van de jeugd. Marmer, levend marmer, is een beeld voor de schoonheid van de jeugd. Maar of de schoonheid ook iets zegt over de goedheid, blijft ook hier een open vraag. De laatste twee regels laten zich lezen als: wij zullen alleen voor god en niet voor kinderen knielen. Maar de mogelijkheid om god gelijk te stellen aan een kind is open gelaten. Dat lijkt me geen toeval.
Auteursrechtelijk beschermd