Bzzlletin. Jaargang 12
(1983-1984)– [tijdschrift] Bzzlletin–
Auteursrechtelijk beschermd[Vervolg Mijn buurman Hanlo]vervolg van 35
De kerk is stampvol als Hanlo begraven wordt en dat maakt indruk in een klein plaatsje. Op zijn bidprentje staat ergens deze verschrikkelijke zin: ‘Hij had zijn gebreken, maar werd meer mens door de manier, waarop hij ermee leefde’. En in de krant staan de namen van beroemde schrijvers die voor deze gelegenheid naar Limburg zijn gekomen. En het lijkt erop, dat Hanlo tientallen vrienden en vriendinnen had. Maar ik weet, dat Hanlo een eenzaam man was met bijna geen vrienden, althans bijna geen van zijn eigen generatie. Ik heb de indruk, dat hij daar nooit rouwig om is geweest. Diep in zijn hart heeft Jan Hanlo - ik weet het zeker - dat laatste weekend van zijn leven, in het ziekenhuis in Maastricht, uitsluitend gedacht aan Mohamed, met wie hij kon lachen en spelen, om wie hij bezorgd was, maar met wie hij vooral gelukkig was. Gelukkiger dan met de mensen die hem af en toe opzochten en dan een stukje over hem in de krant schreven. Gelukkiger zelfs dan met de velen, die - en hij wist dat dit gebeuren zou - nog jaren na zijn dood zijn werken zouden lezen.Ga naar eind1. |
|