Bzzlletin. Jaargang 12

[Vervolg De literaire kritiek in Engeland in de jaren dertig]

vervolg van pag. 65

aanvaardde Empson zijn eerste professoraat in het Verre Oosten, en aan het einde van de jaren twintig vertrok Richards, die zich allengs had losgemaakt van Cambridge, naar Harvard. De snelheid waarmee hun werk van invloed werd in Amerika is waarschijnlijk te danken aan het feit dat zij Cambridge reeds vroeg verlieten: hun nadruk op ‘close reading’, waarvan beiden, ieder op zijn eigen wijze, voorstanders waren, had een bijzonder grote invloed op de Amerikaanse ‘New Criticism’, de stroming die in de jaren veertig een vooraanstaande plaats innam.

Het is het vroege werk van beide critici (speciaal in geval van Richards) dat het meest bekend is gebleven. Toch is Empsons ontwikkeling gedurende de jaren dertig bijzonder interessant; hoewel hij altijd een radicale denker is gebleven, blijkt hij zich in die periode te hebben beziggehouden met het kritisch marxisme. Some Versions of Pastoral (1935) is één van zijn boeken die getuigen van zijn historisch bewustzijn, maar desondanks blijft het zijn lot beschuldigd te worden, en vaak door de minder scherpzinnige schrijver, van een hooghartige houding ten opzichte van de geschiedkunde. Empson opende het onderwerp van de pastorale met een discussie over ‘proletarian art’, en van daaruit ontwikkelde hij de stelling dat de pastorale een bijzondere vorm is van proletarische literatuur waarvan hij de werkwijze beschreef als ‘putting the complex into the simple’. Het is karakteristiek voor Empson deze benadering van zijn stelling te kenmerken als ‘roughly historical’, en in zijn laatste hoofdstuk toont hij, door middel van wat beschouwd mag worden als één van de eerste Freudiaanse analyses van Alice in Wonderland (1865), dat dit werk gezien kan worden als analoog aan de pastorale, met dien verstande dat de herdersjongen ‘displaced’ is door een kind.

Deze twee takken van de evolutie van de Engelse literatuur als academische discipline - d.w.z. Leavis/Scrutiny en Richards/Empson - zijn karakteristiek ‘Engels’, en hoewel de invloed daarvan zich tot ver voorbij Cambridge verbreidde, bleef die toch grotendeels beperkt tot de anglistiek. Hoewel Empsons Pastoral het best omschreven kan worden als marxistisch is het boek, ondanks zijn verblijf in Japan en China, zeer insulair in de aard van zijn belangstelling. Voor een discussie van een volkomen beeldafbrekende marxistische criticus concentreren we ons nu op Christopher Caudwell.

Vertaling: Winnie Kooy

NOOT
Bij het schrijven van dit artikel heb ik dankbaar gebruik gemaakt van Francis Mulhern, The Moment of Scrutiny (Londen, 1979).