[Vervolg Utopia en Despondia]
vervolg van pag. 75
altijd oorlog geweest, er staan overal wapens schietklaar, de militaire klieken in beide wereldblokken zijn machtig en nerveus en ook al zouden ze hun vak niet echt willen uitoefenen, er is altijd kans dat de omstandigheden ze de baas worden en dat de befaamde druk op de knop tot stand komt.
En toch is er een mogelijkheid dat Bellamy gelijk zal krijgen.
Vroeger vochten stammen tegen elkaar, later steden, nog later nationale eenheden en nu zijn er nog maar twee overkoepelende vijandelijke stelsels.
In die lijn redenerend kun je aannemen dat de mensheid eens een eenheid zal vormen en een oorlog tussen West en Oost even onbegrijpelijk zal zijn als nu tussen Duitsland en Frankrijk. Misschien dat het grootste gevaar niet alleen van de grote machtseenheden dreigt maar van kleine staten die natuurlijk eens in staat zullen zijn kernwapens in eigen beheer te maken.
Wat zal er gebeuren? Niemand weet het en iedereen denkt er over na want we zijn er nu allemaal bij betrokken.
Wat de naaste toekomst betreft ben ik een pessimist. De evolutie verloopt langs onvolmaakte lijnen. De mens blijft voorlopig een roofdier met een uit zijn krachten gegroeid en gebrekkig gelaagd hersenstelsel. Voorlopig zal Kaïn blijven proberen Abel de hersens in te slaan.
Maar de mens is niet alleen een roofdier. Hij is een redelijk denkend wezen. Hij is in staat gebleken hoge idealen op te stellen. Sommige mensen hebben daarvoor hun leven geofferd.
In tweede instantie ben ik een optimist. Ik denk dat de vierde wereldoorlog de laatste zal zijn.
Helemaal goed wordt het natuurlijk nooit. De mens is niet voor geluk gebouwd.
Maar dat zijn gezond verstand eens de overhand zal krijgen hoeft geen illusie te zijn. Helaas is dat een sombere troost voor diegenen die voorlopig, zoals ik, op het gelijk van Orwell gokken.
Auteursrechtelijk beschermd