Bzzlletin. Jaargang 10

vervolg van pag. 11

ten, die eerst naar ons land gevlucht waren, maar hier geen asylrecht konden verwerven, in haar gebied op te nemen, waar het asylrecht beter gehandhaafd wordt. Ieder land heeft de plicht zelf voor zijn eigen toevlucht-zoekenden te zorgen. Geen land heeft het recht, als iemand op haar gebied gastvrijheid gezocht heeft, achtervolgd als hij wordt door zijn fascistische tegenstanders, deze opgejaagde heimelijk over een andere grens af te schuiven.

De vorige maand is dan ook overeengekomen tussen de Belgische en onze Regering, dat België de vluchtelingen, die Nederland dit laatste jaar heimelijk over de Belgische grens heeft geleid, naar ons land terug zal voeren. Van Belgisch standpunt bezien begrijpelijk en te billijken. Maar voor de personen zelf, die dit treffen zal, allerminst aangenaam. Waren zij in België vrij en genoten zij daar asylrecht, er is sprake van, dat zij bij terugkeer in Holland (hun aantal wordt voorlopig gesteld op 29) opgesloten zullen worden zonder uitzicht op spoedige invrijheidstelling. Waarschijnlijk zal het fort Honswijk daartoe wederom in gebruik worden genomen. In ons land is asylrecht dus: opgesloten worden voor onbepaalde tijd in een concentratiekamp!

We meenden juist te mogen verwachten, dat de nieuwe Minister van Justitie in dezen onze historische roem een weinig meer indachtig zou zijn. Na maandenlang voorarrest zijn toch onlangs eerst Lauer en Müller, later Meister en nog enigen onder zekere (vrij zware) voorwaarden in vrijheid gesteld, echter met de bepaling, dat zij binnen zekere, soms zeer korte, termijn ons land verlaten moeten hebben.

Maar waarheen? Alleen de duitse grens staat voor hen open! Mogen wij één opgejaagden anti-fascist hiertoe veroordelen?

Geen asylrecht bestaat in ons land, verklaart men van regeringswege. Echter ook de regering heeft haar geweten. En dat geweten zijn wij. Dat deze toestand onbevredigend is, beseft de Regering zelf ook; getuige de instelling van de regerings-commissie-Donner. Men merkt van deze commissie echter niets, men merkt niets van haar, tenzij wij, het geweten der Regering, haar wekken. Openen wij onze ogen en zien wij de toestand in al haar ermbarmelijkheid! Overtuigen wij ons ervan, dat deze toestand dringend veranderd moet worden. Denken wij ons in het lot van deze mensen, mensen als wij, welk lot morgen ons kan treffen!

Het zijn vaak de besten, die Duitsland hebben moeten ontvluchten, de dragers van de duitse cultuur in al zijn grootheid en veelzijdigheid. En ieder mens heeft het recht, als mens te kunnen leven!

Doen wij Nederland zijn oude roem weer waardig zijn, dat het steeds een gastvrije schuilplaats biedt aan hen, die om hun gewetenswille vervolgd en opgejaagd worden. Zelfs in de vroegste tijden hebben de landen asylrecht gekend en in praktijk gebracht. De democratie en de vooruitgang, vroeger zowel als nu, gaan ongetwijfeld ten gronde, als zij de verdedigers van hun hoogste principes niet bescherming verlenen en in staat stellen te leven. Het gaat niet om het leven en de vrijheid van dezen alleen, het gaat om het leven en de vrijheid van ons allen.