Bzzlletin. Jaargang 5

[p. 2]

[Nummer 41]

[De ruiten van Eros]

Het voorafgaande

De twee geleerden, u raadt wie ik bedoel, zoeken op het reeds meermalen genoemde mysterieuze eiland naar een verdwenen beschaving, zoals u weet, en ontmoeten vreemde tekenen en gevaren.

Wim Babbel, radiocorrespondent in de karakteristieke tropenrepubliek Prodigia, waaruit zij ineens raadselachtig verdwenen waren, trachten op te sporen.

Toelichting

Blub- en plompgeluiden ontstaan.o.m. bij de bereiding van dikke soepen.

Vliegende schorpioenen zijn zeer nauwkeurig weer te geven d.m.v. kazoos liefst enige malen gedubbeld.

De ruiten van Eros

Oerwoudgeluiden als aan eind van IV)

Comm)

Luisteraars, we zijn weer een dag verder, en ik vertel u nog één keer dat Professor P en zijn assistent Dr Plankton op een total onbekend eiland een verdwenen beschaving zoeken. Noteert u dat nu even, dan hoef ik dat niet elke uitzending te herhalen. Na twee overnachtingen hebben ze al stof genoeg voor een lezing met lichtbeelden, maar de beschaving is nog altijd zoek. Nu zijn ze weer op pad. Dr Plankton heeft roodomrande ogen met wallen eronder. Dat komt ervan, als je uren lang pret ligt te maken. De professor heeft ook niet veel nachtrust gehad, zo te zien. Het is anders te hopen dat ze straks goed bij hun positieven zijn, want er komt een moeras aan. En wat er allemaal in een moeras kan rondspoken, vooral hier, daar moet ik niet aan denken! Maar ik doe het wél...

Blub- en plompgeluiden komen langzaam dichterbij

Pl,

benauwd)

Professor, ik geloof dat we een moeras naderen...

PP)

Wel? Dat is toch geen overtreding?

Pl)

Ja maar professor... een tropisch moeras...dat is gevaarlijk! Daar is

het niet pluis! Professor! Wacht nu toch eens even!

PP)

Als het pluis genoeg was voor het verkeer indertijd kunnen wij het ook wel riskeren.

Pl)

Maar wij zijn geen verkeer, professor...Wij zijn maar met zijn tweeën. Dat hoop ik tenminste. Soms heb ik het idee dat er iemand...En ik heb vannacht geen óóg dichtgedaan...

Haha! Hoort u dat? Dat is...dat is...

Geluid gorgeldier in verte

PP)

Ja, dat is een goede reden om een beetje door te stappen.

Geluiden zinken even weg, komen dan terug; ook af en toe gesis, geborrel, gesnuif e.d.

Comm)

Enige uren later. Luisteraars, dit is een uitgestrekt moeras, en de heren zijn er nog lang niet doorheen. Het pad is recht en vrij stevig, dat is dan weer een troost. Knus is het hier niet, maar tot nu toe zijn er geen gevaarlijke beesten gezien. Het blijft bij geluiden. Wat mij betreft is dat al verontrustend genoeg, in deze groene wirwar.

Pl,

zich vermannend)

Professor, ik heb eerbied voor uw grijze haren, maar wat is het nut van deze martelgang? Waar blijft die beschaving nu? Heeft u al een wandschildering gezien? Is hier ergens aardewerk? Heeft hier ooit iets menselijks gewoond?

PP)

Meneer Plankton, het antwoord ligt aan het eind van dit pad.

Pl,

min of meer in zichzelf)

Maar er komt helemaal geen eind aan dit pad. We kunnen nog wel jaren in deze afschuwelijke entourage rondlopen. En

[p. 3]

tegen de tijd dat we krankzinnig worden zijn we al van de honger omgekomen. Nadat we bezweken zijn aan de koorts. En als we dat alles overleven, zijn er nog altijd slangen en vogelspinnen en vleesetende planten en... (zijn gepruttel sterft weg).

Gegons van twee naderende en daarna rondcirkelende gevleugelde dieren (vermoedelijk uitoverbaar op kazoos)

PP)

Kijk eens, meneer Plankton. Fauna! Weet u wat dat zijn?

Pl,

erg zenuwachtig)

Professor...dat zijn...maar dat kan niet! Dat is onmogelijk! Schorpioenen vliegen niet! Dat weet iedereen! Schorpioenen hebben geen vleugels, dat komt eenvoudig niet voor!

Schorpioenen, nog steeds rondzwevend, barsten in gelach uit

PP)

Ik ben blij het te horen. Nu, ze hebben in elk geval een goed humeur.

Pl,

als voren)

Goed humeur? Ik vind dat gelach boosaardig. We moeten op het ergste voorbereid zijn, professor!

Schorpioenen vliegen weg

PP)

Welnee, ze kwamen alleen maar even kijken.

Pl)

Denkt u? Ik hoop het maar. Die mutaties zijn nooit te vertrouwen...

In de verte geven de schorpioenen, stationair zwevend, signaalstoten af

Comm)

Ik ben bang, luisteraars, dat de professor het te luchtig opvat... Als u het mij vraagt, zijn die schorpioenen hun familie en buurtgenoten gaan waarschuwen. Wat u daar hoort, zijn vast en zeker signalen. Maar...wat is dat? Een rookwolk? Het komt hierheen...Luisteraars dat is geen rookwolk...dat is een zwerm!

Naderend gegons van schorpioenenzwerm wordt oorverdovend

PP,

vertwijfeld)

Professor! Kijk daar aans! Die komen op ons af! Wat moeten we doen?

PP,

bevelend)

Houd uw vlindernetje gereed! Pl, bitter) Ach professor, die humor van u...

Plotseling klinkt een eigenaardige, doordringende schreeuw. De schorpioenen maken zich ijlings uit de vleugels

PP)

Ze zijn gevlucht. Hèhè, dat is een opluchting!

Pl,

in doodsangst)

Dat is helemaal geen opluchting, professor! Weet u wat dat geluid was? Dat was de aanvalskreet van de vliegende-schorpioeneneter. Nu zijn we onherroepelijk verloren...

PP)

Maar we zijn toch geen schorpioenen? We vliegen niet eens. We zijn personen.

Pl)

De vliegende-schorpioeneneter is nergens vies van! Hij is berucht om zijn eetlust! U zult het dadelijk wel merken...

Even een dodelijke stilte

Comm)

Luisteraars, heeft u die schreeuw gehoord? Die kwam dicht bij mij vandaan! Maar niets verroert zich...Hu! Wat zit daar in die boom?