Bzzlletin. Jaargang 5

[p. 5]

De reisavonturen van Prof. P. en Dr. Plankton: ‘de rots van Erunie’

Tune, mix naar branding

Comm)

Luisteraars, wat u hier hoort is een strand. Achter mij ligt de oceaan....
....recht boven mij ligt, nee staat, of nee hangt, hoewel.... nou ja, is de zon.....
.....en vóór mij ligt het oerwoud...... .....terwijl rechts van mij twee mannen uitblazen van hun geheime, moeizame tocht naar dit tropische eiland.

Aanzwellen van branding

Stilte
Lorre! Lorre! (papegaai)

Pl

slecht op zijn gemak) Wel, professor, u heeft uw zin. We zijn er gekomen. Maar ik blijf erbij - het heeft geen zin. Laten we maar teruggaan. Hier is niets to vinden.

PP)

Wat had u dan verwacht, meneer Plankton? Souvenirs? Gidsen? Natuurlijk is hier op het strand niets to vinden. We moeten dat bos in.

Akelige, ongewone geluiden

Pl,

zenuwachtig)

Dat meent u toch niet? Moet u dat eens horen! En dat is dan nog maar de rand van het bos......

PP)

Dat zullen dan wel randverschijnselen zijn. Wat heeft u op een beetje fauna tegen? U bent toch natuurkenner, of niet?

Pl

Ja maar dit is geen natuur meer. Dit is oerwoud. Als het om vinger hoedskruid gaat, of om de bontbekpluvier, dan weet ik er wel raad mee. Mar hier ben ik vreemd.

PP)

Ik ook. Dat zullen we gauw veranderen. Vooruit, sta op.

Pl)

Hoezo, sta op? Wat bent u van plan?

PP)

Dat zei ik toch al? Ik wil het bos in.

Pl,

schamper)

Hij wil het bos in. Hij wil zomaar even het bos in. Daar is het bos - hup klets boem voorwaarts mars. Ik kan wel merken dat u geen boservaring heeft.

PP)

Dat bos interesseert me niet. Voor mijn part mag het ook een, een gletscher zijn. Of een kermis. Ik wil alleen ontdekken waar dat beeldje vandaan komt. Als het van dit eiland is gekomen, moet hier meer to vinden zijn - tempels, graven, gereedschap... enfin, van alles.

Pl)

Ja maar professor, wacht nu toch eens even. Een bos, dat is niet iets om gewoon maar binnen to wippen. Dat moet je eerst goed bekijken. Neemt u dat nu maar van mij aan. Dat luistert heel nauw. Ik weet iets van bossen. Het is er vaak dichtbegroeid. Of drassig. Dat hangt ervan af. Soms staan ze zelfs in brand. Dat moet je allemaal van te voren onderzoeken. Ik ga nooit klakkeloos een bos in. Ik loop er eerst een heel eind langs. Ik zoek de beste plek om binnen te dringen. Meestal is dat een wandelpad.

PP)

Ja, dat zou dan wel makkelijk zijn. Maar het vervelende is, dat je langs wandelpaden zo weinig archeologische ontdekkingen doet.

Pl)

Dat zegt u. Maar als dat wandelpad nu eens aangelegd was door die verdwenen beschaving?

PP)

Daar zit wat in. Goed, we gaan niet meteen in het bos. We zullen eerst die kant op lopen en zien of er een pad verschijnt. Hier, vergeet uw rugzak niet.

Moeizame geluiden van Pl, die zich met de rugzak behangt

PP,

van enig afstand)

Kom, meneer Plankton, schiet een beetje op. Ik wil nu eindelijk wel eens verder.

Pl,

wrevelig)

Ja, ik kom. Altijd dat voortvarende...

Dierengeluiden worden even sterker, zakken terug onder tekst

Comm)

Luisteraars, u heeft dat niet zo gemerkt, maar Professor P en zijn assistent Dr Plankton zijn nu al enige uren onderweg. Het loopt tegen zonsondergang. U vraagt zich misschien af, waarom een archeoloog met

[p. 6]

een natuurvorser op stap gaat. Wel, wat zijn eigen vak betreft heeft Professor P geen behoefte aan assistentie. Maar hij wou iemand meenemen die handig was met tenten en vuurmaken en eetbare bessen en zo. Overigens is hij nog niet onder de indruk van de vaardigheden van......

PP)

onderbreekt dit na ‘nog niet onder’) Plankton! Plankton! Kijk daar eens!

Pl,

lusteloos)

Waar?

PP,

ongeduldig)

Dáár. Is dat niet een pad? Kom mee, dat moeten we zien!

Dierengeluiden komen wat dichterbij

Pl)

Tja..... dat is wel een pad.

PP)

En heel oud, zo to zien. U had gelijk, Plankton. Dit is al een vondst op zichzelf. Kom, laten we gaan.

Pl,

verschrikt)

Nee, professor! Dat kan niet! Het is al bijna donker....

PP)

Dat is waar. Maar als u even omkijkt zult u toch nog duidelijk....

Snerpende angstkreet van Pl en snel verdwijnende voetstappen op wandelpad.

Comm)

Plankton rent het bos in, de professor gaat hem kalm achterna. Wat is de oorzaak van die panische angst bij de natuuronderzoeker? Luisteraars, ik kan die oorzaak nog net onderscheiden in het laatste zonlicht, en ik word er koud van, dat wil ik u wel verzekeren. Helaas ontbreekt me de tijd om nader op dit onderwerp in te gaan, maar we zullen er in de volgende uitzending ongetwijfeld nog even op terug kunnen komen. Voorlopig neem ik afscheid van u, en ik hoop u over een week verder verslag uit to brengen over de vorderingen van - aaaargh!- (snel wegstervend) luisteraars, goedenavond.

Na kreet snel verdwijnende voetstappen op wandelpad. Tune en afkondiging.

Na U, stoere vriend

Tune, mix naar dierengeluiden uit 1.

Comm.

Luisteraars, ik bevind me in een oerwoud op een onbekend tropisch eiland, het is nacht en zeer beklemmend en hartstikke donker, en ik zou liever ergens anders zitten. Maar toen bij zonsondergang al die enorme krabben het strand op kwamen hollen had ik geen keus. Wat u hier hoort is dus het bos. In de verte zie ik een zwak schijnsel. Dat komt van de zaklantaarn van Professor P. U zult zich herinneren dat deze vermaarde en eigenwijze oudheidkundige met de weerspannige natuurvorser Dr Plankton hierheen is getrokken op zoek naar de resten van een verdwenen beschaving.
Persoonlijk vind ik het niet zo'n oed idee. Het is hier eng. Gelukkig kan ik de twee geleerden vrij goed in de gaten houden. Hé! Wat is dat? Ze blijven ineens staan! Ik zal me even stil houden.

Geluiden even laten opkomen

PP)

Hier, Plankton. Dat is precies wat we nodig hebben.

P1,

achterdochtig)

Wat hebben we dan nodig, professor?

PP)

Een onderkomen voor de nacht.

Pl)

Dat gat bedoelt u? Moeten we dáár in?

PP)

Het is een ingang. Van wat, dat kan ik niet goed zien maar dat merken we binnen wel.

Pl,

verontwaardigd)

Ik dank u feestelijk. Misschien is het wel......
tot inkeer komend) Nu ja, misschien ook niet. Ik ga met u mee.

Hij wordt orderbroken door een griezelig gehuil vlakbij

Comm)

Ze gaan van het pad af. Nu zijn ze ineens weg! Luisteraars, dit bevalt me helemaal niet. Hier sta ik met mijn verbindende teksten in een onbeheerde dierentuin en ik zie geen hand voor ogen. Hoe lang gaat dat duren?

[p. 7]

De dag breekt aan! Toch nog eerder dan ik had verwacht. Daar komt de zon al op. Ik kan alles weer zien, ook het gat waarin ze gisteravond verdwenen zijn. Ik ben benieuwd hoe ze het maken.

Tussen de geluiden door hoort men ineens een haan kraaien

PP)

Plankton, sta op. Ik heb zin in een ontbijt. Plankton, word eens wakker!

Pl)

Hè? Wat... wie... o, ik. Ja professor, hier ben ik. Is het dan al ochtend?

PP)

Het is tegen zessen. Het begint al licht te worden.

Pl)

Dan kunnen we misschien nog net de nieuwsberichten horen. Ik zal even de apparatuur inschakelen.

Aanzetten van transistorradiootje

Nieuwslezer)

....hoofdstad van Prodigia, wordt de verdwijning gemeld van de archeoloog Professor P en de natuurvorser Dr Plankton. De politie zoekt nog naar een spoor. Binnenland: het zijn niet allen koks die lange messen dragen Dit blijkt uit een onderzoek......

Pl zet radio af

Pl)

Hoort u dat, professor? We zijn spoorloos verdwenen!

PP)

Dat wisten we allang. Zo ziet u maar weer hoe traag de radio werkt. Maar wat is dat daar achter u?

Pl)

schrikt) Wat? Dat, dat...dat ding daar....is dat een lijk?

voetstappen

PP)

Ik zie het al. Het is een liggend beeld. Plankton, we zijn op de juiste weg, nou weet ik het zeker. Hier is een beschaving geweest!
Wacht, ik moet dat ding even fotograferen.

Comm)

Luisteraars, ik weet niet wat het betekent, maar er komen nu ineens lichtflitsen uit dat gat. Misschien is het niets bijzonders, maar ik wou het u toch maar even zeggen. Verder hoor ik ergens een vreemd geslof. Ik geloof dat er iets nadert......

PP)

Alleen vraag ik me nog af wat dit beeld eigenlijk voorstelt. Een overledene? Dan zou er een graf in de buurt moeten zijn. Ziet u hier een graf? Natuurlijk niet, anders had ik het allang opgemerkt. Maar waarom dan een liggende figuur?

Buiten komt het gorgelend geluid van een leeglopend bad, regelmatig herhaald, langzaam dichterbij.

Pl)

Hier is het beeldje dat we in Prodigia hebben gekocht van die visser. En dit beeldje zit.

PP)

Ja, maar de gelaatstrekken, de kleding, de hoofdtooi....het is toch allemaal duidelijk verwant. Alleen, het liggende beeld lijkt me veel ouder. Zou er dan....

Ineens klinkt het gegorgel vlakbij.

Pl,

dodelijk ontsteld)

Professor, kijk! Wat is dat voor een beest?

PP)

Dat moet u mij niet vragen, u bent hier de natuurexpert.

Pl)

Maar dit is een onmogelijke levensvorm! Ik weet niet eens of het een reptiel is of een weekdier. Professor! Het probeert binnen te komen!

PP)

Waar is uw hakmes?

Pl)

In de rugzak... bij de ingang.....

Het dier onderbreekt zijn gegorgel met een rauwe kreet en schuifelt kermend en haastig weg.

PP)

Dat weet u dan voor de volgende keer. Altijd de wapens onder bereik houden. Het is nu nog goed afgelopen.

Pl)

Het sloeg ineens op de vlucht. Alsof het aangevallen werd.

PP)

Dat was ook zo, volgens mij. Maar door wat? Ik ga eens buiten kijken.

Pl)

Pas toch op, professor....

Enige ogenblikken verstrijken.

PP)

Nergens iets gezien. Het beest is ook totaal verdwenen, met achterlating van een bloedspoor. Alles is rustig. En waar blijft dat ontbijt?

Tune en afkondiging